بهترین نوع چای سبز، نوعی است که در بهار و از چین های اول درست می شود و با دست به عمل می آید. به چای سبز معمولا چای غیر تخمیری می گویند و لطف آن این است که عناصر طبی و طبیعی برگ چای را در خود حفظ می کند. شیوۀ سنتی به عمل آوردن چای سبز، پلاساندن، گرم کردن، مالاندن و خشک کردن است. بعد از چیدن، برگ های تازه را روی تخته های حصیری پهن می کنند و آفتاب می دهند، یا به مدت دو ساعت در حرارت زیاد می گذارند. پس از آن برگ های چای را داغ می کنند تا از اکسیده شدن آن جلوگیری و تازگی آن حفظ شود. سرانجام برگ ها را به شکل های مختلف می پیچند و خشک می کنند.

میزان مصرف روزانه
چای سبز به عنوان جایگزینی مناسب برای چای سیاه و قهوه توصیه می شود. نوشیدن روزانه سه لیوان چای سبز (حاوی سه گرم مواد حل شدنی) یا روزانه 300 تا 400 میلی گرم عصاره استاندارد چای سبز (عصاره ها باید حاوی 80 درصد پلی فنول ها و 55 درصد اپی گالوکزچین) مفید است. انواع فرآورده های کپسولی و مایع چای سبز نیز قابل دسترسی اند.
البته مصرف خیلی زیاد این ماده غذایی مفید می تواند خطرناک باشد. لذا در مصرف هر نوع ماده غذایی، هر چند مفید، اصل اعتدال و میانه روی را رعایت کنید.
روش نگهداری و دم کردن چای سبز
برای تازه و معطر ماندن چای سبز بهتر است آن را در ظرفی تیره بریزید و در محلی تاریک و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.
برای هر نفر 1 قاشق مرباخوری چای سبز را در قوری ریخته و به ازای هر یک قاشق، 1 لیوان آب داغ با دمای 80 تا 85 درجه به آن اضافه کرده و درب قوری را به مدت 7 تا 8 دقیقه بگذارید. سپس آن را بنوشید.
چای سبز مانند چای سیاه نیازی به دم کردن روی حرارت ندارد.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی