ما انسانها، خواهان راحتی، آسایش و کامجوئی هستیم و از این رو، دنیا را محل برآورده شدن این خواسته ها می دانیم و یا دست کم می خواهیم که چنین باشد. ولذا مرگ خود وعزیزانمان را یک فاجعه و خسارت بزرگ دانسته، از آن ترسان ونالان ورنجور خواهیم شد؛... اما واقعیت چیست؟ آیا دنیا همین گونه است که ما می پنداریم؟
واقعیت، این است که دنیا محل سختی ها وبلاهاست. این را باید عنوان یک واقعیت پذیرفت. قرآن کریم درباره ی واقعیت زندگی انسان در دنیا می فرماید: (لَقَد خَلَقنَا الإِنسانَ فِی کَبَد)؛ به یقین، ما انسان را در سختی آفریدیم.

اساساً راحتی، برای دنیا آفریده نشده و بدیهی است که طلب کردن آنچه وجود ندارد، مایه ی رنج وعذاب می شود. پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) در این باره می فرمایند: همانا خداوند- عزّوجلّ – می فرماید: ...من، آسایش را در بهشت قرار دادم ومردم، آن را در دنیا می جویند و از این رو، آن را نمی یابند.
یافتن آنچه وجود ندارد، به ناکامی منجر می شود واحساس ناکامی، موجب افسردگی و نارضایتی خواهد شد.
ما در زندگی خود، خواسته های متفاوتی داریم و برای بدست آوردن آنها تلاش می کنیم. یکی از رموز موفقیت، این است که مهارت کافی در طلب و خواسته ی خود داشته باشیم.
کسی که انتظاراتی دارد وبه آنها نرسیده است، پیوسته حسرت و افسوس خواهد خورد؛ افسوس تحقق نیافتن خواسته ها و از دست رفتن عمر و سرمایه های زندگی. اگر انسان بداند دنیا جای راحتی نیست، راحت زندگی میکند و از ناملایمات، به تنگ نمی آید. از این رو، بخش مهمی از متون دینی به آشنا کردن مردم با این واقعیت، اختصاص دارد.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی