در آیه « الرَجالُ قَوامُونَ عَلَی النِساءِ بِما فََضَلَ اللَهُ بَعضَهُم عَلَی بَعضِ وَ لَِلرِجالُ عَلیَهِنَ دَرَجَةٌ »، بیانگر نوعی تفاوت ذاتی در آفرینش زن و مرد و برتری صنف مرد بر زن است.
مفسران، برتری و فضیلت در آیه را، به افزونی مرد در عقل و اندیشه، قدرت بازو و توان بیشتر در چیره شدن بر سختی ها و تحمل فشارها معنا کرده اند. البته چون برتری مرد بر زن در این امور، امری طبیعی تکوینی و مربوط به آفرینش اوست و امری اختیاری نیست، برتری ارزشی شمرده نمی شود.

یکی از آثاری که بر این اصل مترتب می شود، قوامیت مرد است که لازمه آن پذیرش مدیریت و سرپرستی مرد در خانواده می باشد. همچنین واگذاری برخی از منصب های حکومتی نظیر قضاوت، حکومت و رهبری که نیازمند تعقل و درایت فراوان است یا برخی از مشاغل طاقت فرسا که به توان جسمی بالا نیاز دارد به مرد یا دست کم » اولویت داشتن مردان برای این امور، مبتنی براین اصل است.
در مقابل کسانی که به تفاوت تکوینی زن و مرد در این جهت باور ندارند و این گونه تفاوت ها را ناشی از فرهنگ حاکم و تقسیم کار نابرابر جامعه در خصوص زن و مرد می دانند و معتقدند: « چون زنان در روابط اجتماعی، از بسیاری مسئولیت ها، روابط و مسائل دور نگاه داشته شده اند به تدریج در بکارگیری این قواضعیف تر شده ودر نهایت، از قدرت تدبیر و استنتاج شایسته محروم مانده اند» دربحث هائی نظیر مدیریت خانواده، قضاوت و حکومت، نه تنها مرد را مقدم نمی دانند بلکه ترجیحی نیز برای وی قایل نیستند.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی