تقویت مثبت، یک شیوۀ بده و بستان رفتاری است که زن و شوهر را به مشاهده دقیق یکدیگر مقید می‌کند. آن‌گاه موقعی که یکدیگر را به گفتن چیزی یا انجام کاری وامی‌دارند که احساس خوبی در آن‌ها پدید می‌آورد، آشکارا به صورت لفظی یا غیرلفظی از یکدیگر قدردانی می‌کنند. تقویت همسر هنگامی که او رفتار حاکی از خوش‌خلقی را ظاهر می‌سازد، در نهادینه شدن این گونه رفتارها در او نقش بسزایی دارد. برای کاربرد مطلوب مهارت تقویت توجه به نکات ذیل لازم است:

1. تناسب تقویت با موقعیت همسر:
در نظر گرفتن ویژگی‌های همسر؛ از جمله سن، امور مورد علاقه او و ... باید در انتخاب نوع تقویت در نظر گرفته شود؛ زیرا ممکن است چیزی نسبت به یک فرد در موقعیتی معین تقویت‌کننده و نسبت به فرد یا موقعیتی دیگر، غیرتقویت‌کننده به شمار رود؛
1. خالص بودن تقویت:
تقویت باید نشانگر اخلاص تقویت‌کننده باشد. در غیر این صورت ممکن است حمل بر ریشخند، انتقاد ناموجه یا گاهی یک عادت خسته‌کننده شود. در این جا مکمل بودن رفتار کلامی و غیرکلامی بسیار اهمیت پیدا می‌کند؛
2. وابستگی تقویت:
برای مؤثر ساختن تقویت‌کننده‌ها، باید آن‌ها را به عمل خاصی وابسته می‌کنیم که قصد اصلاح آن را داریم؛ مثلاً اگر همسر ما معمولاً به درخواست‌های ما با لحن پرخاشگرانه پاسخ می‌دهد، آن‌گاه که برخلاف معمول با لحنی ملایم و محبت‌آمیز پاسخ می‌دهد، به او بگوییم: «این لحن شما، گوش‌نوازترین لحنی است که در گفت‌وگو با دیگران شنیده‌ام»؛
3. فراوانی تقویت: لازم نیست برای افزایش هر پاسخ، آن را مدام تقویت کرد. شواهد نشان می‌دهند که پس از یک دوره تقویت مستمر می‌توان از فراونی تقویت کاست، بی‌آن که رفتار موردنظر کاهش یابد. به این عمل، «تقویت ناپیاپی» می‌گویند که مقاومت در برابر خاموشی را افزایش می‌دهد؛
4. تنوع تقویت:
استفادۀ مداوم و بی‌استثنا از تقویت‌کننده‌ای خاص، باعث خواهد شد تا آن تقویت‌کننده خاصیت خود را از دست بدهد. اگر ما به تمام جملات همسر با کلمۀ «خوبه» پاسخ دهیم، این کلمه به تدریج بی‌ارزش خواهد شد و آثار تقویتی خود را از دست خواهد داد؛ بنابراین باید بکوشیم از ابزارها و رفتارهای تقویت‌کننده گوناگونی بهره برده و در عین حال اطمینان پیدا کنیم که تقویت‌های ما مناسب بوده‌اند.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی