پرچم‌های «یا حسین» را دست نزنید ماهوارها را پایین بیاورید
مگر کم دیده‌ای یاران پیامبر(ص) که بودند سیف‌الله و یدالله...
40 روزی است که در گوشه و کنار شهر ما بر سر درب خانه و سر در مغازها پرچم‌های سبز و قرمز یا حسین(ع) و یا ابالفضل(ع) با نسیم باد زمستانی نوحه سرایی می‌کنند و دل، روح و محیط اطراف ما را کمی از این دنیا زدگی دور کرده‌اند.
سرت را که بالا می‌گیری با دیدن یا حسین شهید دلت غم می‌گیرد و به یاد آن رشادت، آن شهادت، آن شجاعت و آن ایمان بی‌مانند مولایت حسین(ع) در فکر فرو می‌روی که چرا به چه دلیل؟ آن معشوقه کیست که بهایش جان و مال و اهل حرم و اهل خانه یک انسان است؟ آن هم انسانی به مانند حسین(ع) که گوهر فاطمه(س) است و دردانه پیامبر(ص) که رسول الله در زیر کساء خطابش کرد سلام بر تو ای شفیع امتم.
امروز1370 سال و 50 روز از آن ظهر خونین که خورشید را سوزاند و زمین را شرمنده کرد می‌گذرد، از آن روزی که ماه بنی‌هاشم در خون خود غلتید و ذریه پیامبر بر سر نی قرآن را تلاوت کرد و راه اسلام را با جویی از خون خود و بهترین امت رسول الله تا به امروز حفظ نموده است.
نه اینکه خیال خامی کنی که تمام شد!!!
که حسین(ع) و حسینیان به پایان آمدند و یزید و یزیدیان نیز سر به راه شده و دیگر دست در دست همه می شود گذاشت و دوستی را می‌شود بنا نهاد با هر دین و نژاد و مذهبی و فقط گریه کن حسین(ع) بودن خوب است و...
نه... «نه ای» به اندازه قطرات خون تمام شهدای اسلام از صدر تا صبر همین امروز مردم مظلوم فلسطین تا صدای در گلو خفته مردم درد دیده عراق، تا چهره خاک آلود و ستم کشیده مردم تنهای افغانستان تا سینه سوخته مسلمانان پاکستان تا فریاد ساکت مردم بحرین تا لیبی تا مصر تا سومالی تا ... تا بی نهایت انسان گرسنه و خسته و در دام ظالم جان داده جهان...
«کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» مصاف حق و باطلی است که پایانی ندارد در هر لحظه در این مصاف در حال جواب دادن هستیم، به فریاد «هل من ناصر ینصرنی» حسین(ع)، یا می‌رویم یا می‌مانیم؛ یا در شب قبل از عاشورا در تاریکی شب با روی سیاه باز خواهیم گشت و یا در کنار حسین(ع) چون یل ام البنین شهید خواهیم شد، این من و ما هستیم که باید با اعمال خود، انتخاب خود، درک خود از شرایط و انتخاب راه بر اساس بصیرت خود بپذیریم، که نکند هیچ یک از این نباشیم و خدایی نکرده در مقابل حسین(ع) صف خود را ببندیم که فاصله ایمان و کفر یک تار موی است!!!
مگر کم دیده‌ای یاران پیامبر(ص) که بودند سیف الله و ید الله و آخر به ضرب شمشیر پیامبر(ص) شدند لعنت الله، مگر کم بودند یارانی در صف دشمنان الله که در لحظه آخر شدند حر الله...آزاده در راه خدا.. پس بدان هر لحظه انتخاب تو است که صف بندیت را مشخص می‌سازد، مگر نبودند یاران روح الله که پس از نام امام خمینی(ره) برای سلامتی آنان صلوات می‌فرستادیم و امروز در صف منافقین این ملت نام آنها برده می‌شود!!
مگر نبودند افرادی که در راه اشتباه گام برداشتند و اما بعد از فهم اشتباه خود سکوت کردند و باز این سکوت مرگ بار، بار را از دوش ملت بر نداشت...
آری هر بار به این پرچم‌ها نگاه می‌کنم تمام این افکار را در ذهن خود جابجا می‌کنم و خود را در صف بندی حسین(ع) در انتها می‌گذارم و می‌گویم خدا کند اصلا صدای «هل من ناصر» حسین(ع) در این شلوغی دنیا به گوش من برسد، تا بدانم چه باید بکنم «من و این بار گناه آیا کند بر من نگاه؟؟»
و باز فکر اینکه چرا بر سر در خانه مردم ملت من تنها در ماه محرم و صفر است که پرچم اسلام و راه حق و حقیقت پرچم یا حسین(ع) دیده می‌شود؟
چرا مگر حسین(ع) در این دو ماه حسین(ع) است و دیگر باید فراموش شود؟
چرا مگر رنج زینب(س) در این دو ماه شنیدنی است و بعد از آن باید گوش‌ها را گرفت؟
چرا مگر ستم شیطان در حق اولاد پیامبر(ص) در این دو ماه لعن دارد و دیگر نباید بر زبان جاری شود ؟
نه این مرام منو ما نیست؛ حسین(ع) مظلوم تمام عالم است که فرشتگان عزایش را بر پا می‌کنند و گریه کنانش در دو عالم می‌بارند و می‌بارند و می‌بارند..
دشمن اما ای برادر بر سر هر کوی و بامی به جای پرچم یا حسینت دستگاهی از جنس خشک فلز را علم کرده که، در آن ببینی هر آنچه که حسین فاطمه(س) برایش جان داد تا تو از آن دور باشی...ببینی آنچه قصد کرده پایه دین و اعتقاد تو را بسوزاند و تو را از حسین کربلاییت دور کند..
ببینی و بی تفاوت شوی نسبت به اسلام و دین و ناموس و وطنت، ببینی و دیگر خاطرش جمع باشد جوان شیر شیعه اهل البیت(ع) را مشغول دغل کاری غربیان کرده و چشمان پاک حسینیش را بر نامحرمان گشوده است...
برخیز برادر برخیز و بر پرچم حسین(ع) بوسه بزن و بر سر در خانه بگذار بماند. برخیز و این برکت را از اهل کوچه و بازار و رهگذر خسته از دنیا مگیر و بر پشت بامت برو و آن دام شیطان را از سر اهل خانه و اهل ایمان باز کن و ماهواره را بر زمین انداز و جایش پرچم حسین(ع) را بلند کن بگذار بر سر بام خانه‌ات با نسیم زمستان نوحه سرایی کند و اهل خانه‌ات را از بلای شیطان دور نگاه دارد و راه اسلام را حافظ شود و کور کن چشم ستمگران داخلی و خارجی مان را...
برخیز بر پرچم حسین دست نزن ماهواره را پایین بیاور.
گزارش «خبرگزاری دانشجو» از مشهد، مریم کردستانی
1392/10/14
