یکی از علل مهم بیکاری عدم وجود اقتصاد سالم و پویا و آزاد در ابعاد مختلف فعالیت های اقتصادی و از جمله بخش کشاورزی است، و راه حل آن هم زمینه سازی دولت و دادن تسهیلات لازم برای فعالیت آزاد و پویای اقتصادی در بخش های مختلف و از جمله توسعه ی کشاورزی است.

با این کار می توان از مهاجرت روستاییان به شهرها جلوگیری کرد. مهاجرت روستاییان به شهرها دو مشکل به همراه دارد: یکی این که فرصت های شغلی را از شهرنشینان می گیرند و باعث بیکاری آنان می شوند. دوم این که روستاها از نیروهای جوان و کارآمد تخلیه و به تدریج کشاورزی تضعیف می شود.

بی جهت نیست که اسلام، به کشاورزی اهمیت فراوان داده و مردم را به آن تشویق کرده است، چراکه این شغل شریف، می تواند آبروی فرد و نیز مملکت را نجات دهد و از وابستگی برهاند. پیشوایان معصوم ارزنده ترین شغل را زراعت می دانستند و کشاورزان را گنج های خدا در زمین معرفی کرده اند. یزید بن هارون می گوید از امام جعفر صادق (ع) درباره ی کشاورزان سوال کردم، ایشان فرمودند:

زارعین، گنج های خدا در زمین هستند و از میان کارها هیچ شغلی در نزد خداوند، دوست داشتنی تر از زراعت نیست.

پیامبر گرامی اسلام (ص) هم فرمود:

مسلمان هنگامی که نهالی را غرس می کند تا زمانی که از آن انسان یا جنبده یا پرنده ای می خورد، خداوند تا روز قیامت برای او صدقه می نویسد.

این تشویق ها و تأکیدهای پیشوایان معصوم (ع)، همه ی رهبران صادق و دلسوزِ امروز جامعه اسلامی را هم بر آن می دارد که مردم مسلمان را به امر فلاحت و کشاورزی، ترغیب نمایند، از همین رو بود که امام خمینی (ره) از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی، همیشه از کشاورزان تجلیل می کرد و اهمیت این شغل را گوشزد می فرمود؛ یک نمونه از سخنان ایشان را نقل می کنیم:

کشاورزان و کارگران، اساس استقلال کشورند، اگر این قشر به طور دل خواه عمل کنند گرفتاری های کشور ان شاءالله رفع می شود.

سخنان امام خمینی در این باره فراوان است. با همین تأکید و سفارش های امام، جهادسازندگی وارد عمل شد و به عمران و آبادانی روستاها پرداخت و بسیاری از قریه ها دارای آب لوله کشی، برق، تلفن و راه های آسفالت شد.

امام خمینی (ره) در این حرکت ارزنده، پنج هدف داشت:

-تأمین عدالت اجتماعی؛ این اهداف امام بود، اما درستی محقق نشد و فقط امکانات رفاهی مثل آب، برق و تلفن به روستاها آمد و این امکانات نتوانست جلوی مهاجرت روستاییان را بگیرد. به نظر من علت عمده این عدم موفقیت، سرمایه گذاری نکردنِ جدی تر در کشاورزی و عدم ایجاد بسترها و ابزار و وسایل اشتغال برای روستاییان بود.

جوانان روستایی، قبل از آب و برق و تلفن به شغل نیاز دارند، چون در روستا با کمبود شغل مواجه می شوند و برای یافتن کار به شهرها هجوم می آورند. بنابراین اگر دولت در توسعه ی کشاورزی و ایجاد کار بیشتر سرمایه گذاری کرده بود می توانست از مهاجرت روستاییان جلوگیری کند. ما منکر تلاش دولت برای توسعه ی کشاورزی نیستیم، در این باره به موفقیت هایی هم دست یافته، از جمله خودکفایی در تولید گندم، ولی باید در این امر مهم بیشتر سرمایه گذاری می شد.

کشاورزان در ابعاد مختلف به کمک نیاز دارند، اگر به قدر کافی سرمایه گذاری شده بود، قطعا با مشکل بیکاری کمتر مواجه بودیم و مشکلات مهاجرت را نداشتیم. برخی کشورها از جمله «چین»، در جلوگیری از مهاجرت موفق بوده و می توانیم از تجربه ی آنها استفاده کنیم. چین در مدت بیست سال اخیر 204 میلیون شغل جدید به وجود آورد که حدود 135 میلیون شغل در روستاها به وجود آمد. 80%  مردم چین در روستاها زندگی می کنند که 73% آن ها در بخش کشاورزی اشتغال دارند. چین برای نگه داشتن روستاییان در روستا دو کار مهم انجام داد: یکی توسعه ی کشاورزی و دیگری توسعه ی صنایع دستی.

در این جا یادآور می شوم که تنها راه صحیح توسعه ی کشاورزی و کمک به کشاورزان زحمتکش و عزیز، زمینه سازی دولت و دادن تسهیلات لازم به بخش خصوصی جهت سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و اجازه ی فعالیت آزاد به آن ها می باشد. نه دادن وام به کشاورزان، یا خرید برخی محصولات و احیاناً کمک های بلاعوض به آنان.

تهیه و تنظیم : سمانه مروتی

1392/6/16

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی