خانواده خوب یعنی، زن و شوهری که با هم مهربان باشند، با وفا و صمیمی باشند و به یکدیگر محبت و عشق بورزند، رعایت همدیگر را بکنند، مصالح همدیگر را گرامی و مهم بدارند، این در درجه اول.بعد، اولادی که در آن خانواده به­وجود می­آید، نسبت به او احساس مسؤولیت کنند، بخواهند او را از لحاظ مادی و معنوی سالم بزرگ کنند. بخواهند از لحاظ مادی و معنوی او را به سلامت برسانند، چیزهایی به او یاد بدهند؛

به چیزهایی او را وادار کنند، از چیزهایی او را بازدارند و صفات خوبی را در او تزریق کنند. یک چنین خانواده­ای اساس همه اصلاحات واقعی در یک کشور است. چون انسان­ها در چنین خانواده­ای خوب تربیت می­شوند، با صفات خوب بزرگ می­شوند، با شجاعت، با استقلال عقل، با فکر، با احساس مسؤولیت، با احساس محبت، با جرأت، جرأت تصمیم­گیری، با خیرخواهی – نه بدخواهی- با نجابت، وقتی مردم جامعه­ای این خصوصیات را داشته باشد، یعنی خیرخواه و نجیب و شجاع و عاقل و متفکر باشند و قدرت اقدام داشته باشند، این جامعه دیگر روی بدبختی را نخواهد دید.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی