دوران حیات مو
سخنی در مورد مو
بدن انسان در نظام آفرینش به گونه‌ای شکل گرفته که بیشترین نواحی بدنش را موهای کرک‌مانندی از قبل از تولد (دوره جنینی) پوشانیده است. در طول حیات این موها در قسمت‌های مختلف بدن، به اشکال خاصّ خود بدون این که انسان برای رشد آنها اراده و یا کوششی به خرج بدهد به طور منظّم رشد می‌نمایند.
موهای بدن انسان به خصوص موهای سر و صورت تا چند روز پس از مرگ هم (بیش از 48 ساعت) همچنان به رشد خود ادامه می‌دهند.
پس انسان قبل از تولد تا بعد از مرگ با موهای بدن خویش همزیستی غیر قابل تفکیکی دارد.
اصول علمی مو
مو یکی از ضمایم پوست به شمار می‌آید.
هر مو از دو قسمت تشکیل شده است: ریشه و ساقه.
آن قسمت از مو را که در داخل پوست قرار دارد ریشه و قسمت خارج از پوست را ساقه می‌نامند. بنابراین ساقه به قسمتی از مو گفته می‌شود که از داخل پوست به خارج رشد کرده باشد.
ساقه پس از خارج شدن از پوست تحت تأثیر نور و عناصر موجود در هوا مانند: اکسیژن، ازت و غیره به یک ماده شاخی تبدیل می‌شود که آن را کراتین می‌نامند.
کراتین در شاخ حیوانات و همچنین در پوست بدن و ناخن یافت می‌شود.
یک موی سالم روزانه حدود پنج دهم میلی‌متر، هر بیست روز حدود یک سانتی‌متر و در ماه حدود یک سانتی‌متر و نیم رشد می‌کند. میزان رشد مو در اشخاص متفاوت و متغیّر است. ضمناً در فصل تابستان به علت تابش نور خورشید و گرما رشد مو سریع‌تر و در فصل زمستان به علت کمی نور خورشید و سرما رشد مو تا حدودی کم می‌شود. افرادی که موهای پرپشت و متراکمی دارند ریشه موهایشان معمولاً در گروه‌های دو تا پنج تایی کنار هم به طور مایل قرار گرفته است.
دوران حیات مو
دوران حیات مو به طور نسبی از سه ماه تا هفت سال می‌باشد ولی مژه‌ها عمر کوتاه‌تری دارند. (بین 6 تا 8 هفته)
مو پس از مرگ بلافاصله نمی‌افتد و معمولاً در حدود هفتاد و پنج روز بین مرگ و افتادن آن فاصله زمانی وجود دارد.
وقتی مویی می‌افتد چنانچه پیاز باقی مانده آن خراب نشده باشد موی جدیدی جای آن خواهد رویید که این موی تازه کاملاً خصوصیات موی قبلی را خواهد داشت. به طور کلی توانایی و امکان رویش موی تازه در مردها کمتر و در بانوان بیشتر است. و در هر شبانه‌روز بین هشتاد تا یکصد تار مو از تمام نقاط بدن می‌ریزد.
قطر مو
قطر مو با طول عمر تغییر پیدا می‌کند. معمولاً در نوزادان و افراد مسن قطر مو کم و در سایر افراد معمولی (نرمال) می‌باشد.
قطر مو به طور متوسط (2) تا (3) دهم میلی‌متر بوده و در بعضی اشخاص تا پنج (5) دهم میلی‌متر یا کمی بیشتر هم می‌رسد.
تعداد مو
تحقیقاً در تمام بدن حدود (000/250) دویست و پنجاه هزار تار مو وجود دارد که یکصد و پنجاه هزار تار آن روی سر و صورت و یکصد هزار تار دیگر در قسمت‌های مختلف بدن پراکنده‌اند.
جنس مو
موها را از نظر ضخامت می‌توان به سه دسته تقسیم نمود:
1- موهای نازک
2-موهای معمولی (نرمال)
3- موهای ضخیم
1- موهای نازک
موهای نازک به موهایی گفته می‌شود که از حدّ طبیعی نازک‌تر بوده و لطیف بودن آنها را می‌توان با مشاهده و یا لمس کردن تشخیص داد.
2- موهای معمولی (نرمال)
موی معمولی به مویی گفته می‌شود که دارای ضخامتی متوسط باشد. موهای معمولی در مقابل مواد شیمیایی مقاوم می‌باشند و بعد از رنگ یا دکلره معمولاً حالت و زبری موهای ضخیم را پیدا می‌کنند.
3- موهای ضخیم
این نوع موها با نگاه و یا لمس کردن کاملاً شناخته شده و از موی طبیعی ضخیم‌تر می‌باشند.
