نوزاد من چه می‌بیند؟
نوزادی که تازه متولد شده توجه همه را به خودش جلب می‌کند و همه می‌خواهند حرکات و نگاه‌های او را تماشا کنند. ولی به راستی نوزاد تازه متولد شده چهره مادرش، کسانی که به او زل زده‌اند و مناظر اطراف را چگونه می‌بیند؟ دید یک نوزاد در 12 ماه اول زندگی‌اش بیش از هر زمان دیگری رشد می‌کند.
تولد
نوزاد تازه متولد شده همه چیز را تار و مبهم می‌بیند و نمی‌تواند دیدش را روی صحنه‌ای متمرکز کند، و به خاطر این است که عصب بینایی که مسؤول انتقال اطلاعات از چشم به مغز است، هنوز مانند عملکرد این عصب در بزرگسالان عمل نمی‌کند و سلول‌های خود چشم نیز هنوز به طور کامل تکامل نیافته‌اند. به همین خاطر رنگ‌های مشابه مثل قرمز و نارنجی مثل هم به نظر می‌آیند و رنگ‌های متضاد مثل سیاه و سفید بیشتر توجه او را جلب می‌کنند. نوزاد شما نمی‌تواند روی اشیایی که خیلی به او نزدیک یا خیلی از او دورند تمرکز کند و وقتی یک چشم به سویی حرکت می‌کند، اشیا را دو تا می‌بیند و در نهایت چون نوزاد کوچک شما هنوز نمی‌تواند عضلاتش را با هم هماهنگ کند ممکن است گاهی یک چشم او به سمت دیگری متمایل شود. از این حالت نترسید. به طور معمول تا 4 ماهگی برطرف می‌شود.
اشیایی که در فاصله 8 تا 15 اینچی (20 تا 5/37 سانتی‌متر) او هستند را واضح می‌بیند. برای مثال، زمانی که او را بغل می‌کنید، او می‌تواند جزییات صورت شما را تشخیص دهد.
4 تا 6 ماهگی
در این دوران دید نوزاد شما دستخوش تغییرات بسیاری می‌شود. در این زمان می‌تواند رنگ‌ها را از هم تشخیص دهد و عصب بینایی‌اش می‌تواند جزییات بیشتری از اطلاعات را از چشم به مغز ببرد و بنابراین تصاویر را با ریزه‌کاری‌های بیشتری درک خواهد کرد. در این زمان می‌تواند تصاویر گرفته شده از هر دو چشم را با هم تلفیق کند و تصاویر را سه بعدی ببیند و عمق آنها را درک کند. اگر هنوز هم یکی از چشم‌های نوزاد شما به یک سمت منحرف می‌شود به چشم‌پزشک اطفال مراجعه کنید، چرا که ممکن است علامت یک بیماری باشد. در دوران 4 تا 6 ماهگی دامنه دید نوزاد شما هم افزایش می‌یابد و می‌تواند خرس عروسکی بغل برادرش را که در آن سوی اتاق نشسته ببیند و برایش گریه کند. اگر به آرامی انگشتتان را مقابل صورتش تکان دهید او با چشمانش آن را دنبال خواهد کرد و توانایی ردیابی اشیا را به دست آورده است.
حال وظیفه شما چیست؟
باید به او فرصت دهید تا تجربه کند. چطور می‌تواند ارتفاع یک صندلی را درک کند؟ به این صورت که شما اجازه دهید یک قاشق را پایین بیندازد و ارتفاع صندلی را درک کند. وقتی که شروع به چهار دست و پا رفتن می‌کند، اشیا را دورتر از دسترس او قرار دهید و بگذارید خودش آنها را بردارد تا مفهوم مسافت را درک کند. تنها چیزها را به او نشان ندهید بگذارید تجربه هم بکند و آنها را احساس کند. دادن اشیای نرم، زبر، سفت، سرد یا گرم این احساس را در او تقویت می‌کند و درکی از دنیای خارج به وی می‌دهد. می‌توانید یک اسباب‌بازی را پشتتان قایم کنید و او را تشویق کنید که آن را پیدا کند. در آخر این که اجازه دهید انگشت شست پایش را بمکد چرا که این کار عضلات گردن و شانه‌ها را تقویت می‌کند. در این زمان قوه بینایی نوزاد شما کمابیش مثل قوه بینایی یک انسان بالغ است.
یک تغییر مهم که در فاصله 7 ماهگی تا 12 ماهگی رخ می‌دهد، این است که از چشمان نوزاد شما اشک می‌آید، پیش از این زمان از چشم او ماده غلیظی به نام موسین بیرون می‌آمد که به پلک‌هایش می‌‌چسبید و چشم نوزاد کوچک شما را مرطوب نگاه می‌داشت، به همین دلیل است که بعضی بچه‌ها با چشم‌های نیمه بسته به خواب می‌روند و بسیار هم راحت می‌خوابند. رنگ چشمان نوزاد شما که در ابتدا خاکستری بوده حالا رنگ واقعی‌اش را بازیافته است ولی هنوز هم ممکن است در دوران کودکی و حتی بلوغ اندکی تغییر کند. از قوه بینایی نوزادان که به سرعت رشد می‌کند برای آموزش مهارت‌های زبانی به او استفاده کنید و نام اشیایی که به وضوح آنها را می‌بیند به زبان بیاورید. زمانی که عروسکی یا فنجانی را به دستش می‌دهید نام آن را بلند بگویید. این کار برای او سرگرم‌کننده است و این اسامی در حافظه‌اش می‌نشیند.
