در یک تقسیم‌بندی کلی، می‌توان عرفان را به دو دسته عرفان دینی و عرفان سکولار تقسیم کرد. عرفان دینی یعنی عرفانِ برآمده از ادیان الهی، عرفانی که نه تنها هدف نهایی خود را وصول به خدا یا قرب الهی می‌داند؛ بلکه معتقد است ابزار وصول به این هدف نیز باید برآمده از دین و یا مطابق با آموزه‌های دینی باشد و یا دست‌کم مخالف با آموزه‌های دینی نباشد.

در مقابل، به هر نوع عرفانی که به آموزه‌های دینی بی‌اعتنا باشد و غایت و هدف سلوک را در جایی غیر از خدا جستجو نماید و انسان را فقط محدود به زندگی دنیایی کند، «عرفان سکولار» می‌گوییم. همه عرفان‌هایی که چیزی غیر از خدا را به عنوان هدف خود قرار می‌دهند، هرچند که آن چیز، امری ماورایی باشد، و یا با ابزاری غیر از دین و شریعت درصدد وصول به هدف نهایی خود باشند، عرفان سکولار گفته می‌شود.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی