بی‌‌تردید از مهم‌ترین و بدترین خاطراتی که برای همیشه در ذهن کودک نقش بسته و هرگز محو نخواهد شد، خاطره نزاع بین پدر و مادر است. بدانید که این گونه حوادث تلخ و ناگوار همواره در ذهن کودک باقی است، هرچند آن را اظهار و ابراز نکند.

از سویی تأثیراتی که این نزاع‌ها و دعوی‌ها بر روحیه کودک دارد، بسیار نامطلوب است.

اصولاً چه بسا فرزند در چنین محیطی، به اصل تشکیل خانواده و ازدواج بدبین شده، از آن هراس پیدا نماید، چرا که او گمان می‌کند، همه مردان و زنان دیگر نیز مانند پدر و مادر او زندگی می‌کنند و همه خانه‌ها، محیط جنگ اعصاب و نزاع و کشمکش است.

از سوی دیگر خود کودک نیز، از این صفت ناپسند عصبانیت و خشم را از محیط خانه به ارث می‌برد و در آینده خانه‌ای با چنین جوّ و فضا به وجود می‌آورد.

دخترخانمی می‌گوید: «بارها پیش آمده که از مادرم درخواست می‌کنم، امروز دیگر با پدر سروصدا راه نیندازد، امروز مثلاً عید است. بگذارید ما هم یک روز در سال بدون دعوا شب کنیم! او می‌گوید: به خاطر همین دعواها و کشمکش‌های بیش از حد پدر و مادرم، من نیز فردی عصبانی بار آمده، به مجرد این که کسی با رأی و نظر من مخالفت می‌کند، ناراحت شده، دیگر نمی‌فهمم که چه می‌گویم و چه می‌کنم»!

آیا هرگز توجه کرده‌اید زمانی که پدر و مادر با یکدیگر دعوا می‌کنند و چنان عصبانی شده که اصلاً حالت کودکان خود را درک نمی‌کنند، این کودکان همانند جوجه‌های پر و بال شکسته، به گوشه‌ای پناه برده، گریه می‌کنند و یا به این سوی و آن سوی می‌روند و سعی می‌کنند خود را از این محیط آشفته دور نگه دارند، قهراً کودکان با این وضع نه حال و حوصله درس خواندن دارند و نه میل و رغبتی به کار کردن و ...!

چنین فرزندانی در آینده نیز همواره افرادی گوشه‌گیر، در لاک خود فرو رفته، کم‌حوصله و عصبانی خواهند بود و از این رو چه بسا گرفتار انحرافات جنسی اعتیاد، ولگردی و ... شوند.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی