بی‌اشتهایی کودک نتیجه ي رفتار پدر و مادر و اطرافیان نسبت به کودک است. اگر کودک زمانی بیرون از محیط داخلی خود رود و از پدر و مادر دور باشد، دیده می‌شود که اشتهایش وضع طبیعی دارد.

پدران و مادران باید بدانند که نیاز کودک به مواد غذایی در سن 2-3 سالگی کمتر از سال اول تولد است. کم کردن مقدار شیر، قطع کردن و ندادن غذاهای دوران شیرخواری و جانشین کردن غذاهای معمولی بزرگسالان، آزاد گذاردن کودک در انتخاب غذا، توجه کردن به دوست داشتن یا نداشتن یک نوع غذا و لذت‌بخش کردن زمان غذا خوردن، عواملی هستند که از نخوردن غذا جلوگیری می‌کنند. زمانی که همۀ افراد خانواده برای غذا خوردن جمع می‌شوند باید به کودک مانند هر کس دیگری غذا داد، به طوری که کودک احساس نکند که کسی به غذا خوردن او اهمیت می‌دهد. در موقع غذا خوردن نباید مادر به بشقاب کودک نگاه کند که او غذا خورده است یا نه. اگر غذا خورد نباید او را تحسین کرد و اگر نخورد نباید اهمیّت داد. به بشقاب کودک نباید غذای زیاد ریخت، بهتر است مقدار جزئی غذا ریخته شود تا پس از خوردن، خود کودک برای غذای بیشتری تقاضا کند. تمام تشویق‌ها و ترغیب‌ها، جایزه‌ها و تهدیدها و تنبیه‌ها در مورد غذا خوردن باید متوقف شود.

نسبت به انتخاب غذا باید به کودکان آزادی داد و نسبت به یک نوع غذا مانند گوشت و سبزی‌ها نباید اصرار کرد و باید اجازه داد خود کودک غذای خود را انتخاب کند.

باید به تمایل و علاقه و عدم علاقۀ کودک نسبت به غذا احترام گذاشت ولی نباید کاملاً هم تابع کودک بود.

غذا باید جلب توجه کودک را نیز بکند. کودکان غذای با رنگ روشن را بیشتر دوست دارند.

زمان غذا خوردن کودک نباید باعجله و سریع باشد و باید به کودک وقت کافی داده شود. ولی اگر پس از مدتی کودک با غذا بازی می‌کند و وقت‌گذرانی می‌کند باید غذا را از جلوی کودک برداشت. کودک باید به حد کافی فعالیت و بازی در خارج محیط اطاق داشته باشد ولی از خسته شدن زیاد از حد او نیز باید جلوگیری کرد. باید به کودکان در سنی که قدرت تقلید کردن را به دست می‌آورند (18-24 ماهگی) اجازه داد که در تهیۀ غذا و آوردن و چیدن غذا شرکت کنند، کودک به غذایی که خود در تهیۀ آن شرکت کرده علاقه‌مند است. به کودک باید اجازه داد که شیر را خود در فنجان بریزد، در این صورت بهتر خواهد خورد. اگر کودک در یک نوبت به غذا لب نزد نباید مواد دیگری مانند شیرینی و شکلات به او داد و باید کودک صبر کند تا نوبت غذای دیگر. اگر در نوبت دوم هم نخورد هیچ اتفاقی نمی‌افتد کودک از گرسنگی نخواهد مُرد و تا نوبت غذای سوم باید کودک را بدون غذا نگه داشت که چنین اتفاقی نادر است، هیچ کودک سالمی هرگز به نخوردن غذا ادامه نخواهد داد و در صورتی که از اطرافیان به او توجهی نشود تسلیم گرسنگی خواهد شد.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی