اگر از یک کبوتر بپرسی که آیا شیرینی دوست دارد یا نه، به تو خواهد گفت که نه، من گندم دوست دارم؛

اگر از یک درخت بپرسی که آیا شیرینی دوست دارد یا نه، خواهد گفت: نه، من آب دوست دارم؛

اگر از خورشید بپرسی که آیا شیرینی دوست دارد یا نه، جواب خواهد داد: نه، من به شیرینی نیازی ندارم؛

پس این طور نیست که همۀ موجودات شیرینی دوست داشته باشند و دلشان بخواهد که شیرینی بخورند.

خدا اصلاً به غذا نیاز ندارد تا مثلاً دلش بخواهد شیرینی بخورد. آفرینندۀ دنیا و این همه میوه و خوراکی که می‌بینی خدا است. او این خوردنی‌ها را برای ما آدم‌ها و بقیۀ موجودات زنده آفریده است نه برای خودش. سیب، گلابی، موز، کشمش، شیر، گوشت، انار، فندق، پسته، بادام و بقیّۀ خوردنی‌ها را برای سیر کردن ما آدم‌ها و بقیۀ موجودات زنده آفریده است.

اصلاً خدا گرسنه نمی‌شود تا بخواهد شیرینی یا چیز دیگری بخورد. او مثل ما نیست که به غذا نیاز داشته باشد. خدا، بزرگ و بی‌نیاز است. در سورۀ انعام می‌خوانیم: «پروردگار تو بی‌نیاز و مهربان است.» همۀ موجودات به او و نعمت‌هایش نیاز دارند؛ ولی او، به هیچ چیز و هیچ کسی نیاز ندارد.

خدا شیرینی دوست ندارد؛ امّا بچه‌های پاک و باایمانی مانند تو را دوست دارد؛ البته اگر او تو را دوست دارد، برای آن نیست که بخواهد تو را بخورد. نه، خدا تو را دوست دارد چون تو به مردم کمک می‌کنی. خدا تو را دوست دارد برای آن که ایمان داری. خدا تو را دوست دارد زیرا تو هم او را دوست داری. او دوستت دارد و اگر به حرف‌های او گوش کنی، تو را به بهشت می‌برَد و در آن جا، میوه‌ها و خوراکی‌های خوشمزه‌ای به تو می‌دهد.

راستی یادت باشد که در خوردن شیرینی، زیاده‌روی نکنی که دندان‌هایت خراب می‌شوند و درد می‌گیرند.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی