تربيت صحيح فرزندان از ضروري ترين وظايف والدين به شمار مي آيد. انجام دادن اين وظيفه مهم، حساس و ظريف بدون تکيه بر ديدگاه هاي صاحب نظران آگاه و مطمئن ممکن نيست. ما معتقديم که معصومان(علیه السلام) در همه ابعاد هدايتي و تربيتي، الگوهايي کامل و مطمئن به شمار مي آيند و تکيه بر ديدگاه ها و رفتارهاي تربيتي آنان در مسير تحقق وظيفه خطير تربيت فرزندان بهترين ره توشه ماست.

در ميان معصومان (علیه السلام )زندگي و سيره تربيتي حضرت امام حسين(علیه السلام) از موقعيت خاصي برخوردار است. دراینجا بر آنیم تا نکاتي از سيره تربيتي آن حضرت را ارائه دهیم.

اظهار محبت

اظهار محبت به فرزندان امري دروني است که خداوند آن را در دل والدين به وديعه گذاشته است. اما آنچه در اين ميان مهم است و آثار تربيتي در پي دارد، شيوه ابراز آن است. البته اين امري اختياري است که در پرتو آن زمينه تربيت صحيح فراهم مي شود. چه بسيارند والديني که نسبت به فرزندان خود محبت فراواني دارند، اما آن را ابراز نمي کنند، در حالي که محبت وقتي سازنده و تأثيرگذار خواهد بود که فرد موردنظر از آن آگاهي يابد.امام حسين(علیه السلام) به عنوان الگوي تربيتي مطمئن و کامل، محبت به فرزندان را از نيازهاي ضروري آنان دانسته، در قالبهاي گوناگون به ابراز آن مي پرداختند. گاه با آغوش گرفتن و به سينه چسبانيدن خردسالان، زماني با بوسيدن آنان و گاه يا به زبان آوردن کلمات شيرين و محبت آميز.

عبيدا... بن عتبه در اين زمينه چنين مي گويد: «نزد حسين به علي (علیه السلام) بودم که امام سجاد (علیه السلام)وارد شد. امام حسين (علیه السلام) ايشان را صدا زد و در آغوش گرفت سپس وي را به سينه چسبانيد، ميان دو چشمش را بوسيد فرمود: چقدر خوشبو و زيبايي!

تشويق فرزندان در برابر کار خوب آنان

يکي از شيوه هاي تربيتي مورد اتفاق صاحبنظران عرصه تعليم و تربيت، شيوه کارآمد تشويق است؛ زيرا تشويق بجا و مناسب، به ايجاد انگيزه در فرد منجر مي شود و به تکرار و تقويت رفتار مي انجامد، چه بسا فرزندان از ارزش و اعتبار صفات مثبت خود، آگاهي نداشته باشند. از اين رو، والدين و مربيان بايد ويژگي هاي مثبت فرزندان را کشف و برجسته کنند و مورد تشويق قرار دهند.در فرهنگ اسلامي- که تربيت ديني و اخلاقي فرزندان در کانون توجه است، بر تشويق فرزندان به هنگام بروز رفتارهاي ديني و برجسته کردن صفات اخلاقي و معنوي آنان بسيار تأکيد شده است.امام سجاد (علیه السلام) مي فرمايد: من به بيماري شديدي مبتلا شدم.

پدرم بر بالينم آمدند و فرمودند: «چه خواسته اي داري؟» عرض کردم: «دوست دارم از کساني باشم که درباره آنچه خداوند برايم تدبير کرده نپرسم.»پدرم در مقابل اين جمله به من «آفرين» گفت، اظهار نمودند: «تو مانند ابراهيم خليلي، به هنگام گرفتاري جبرئيل نزدش آمد و پرسيد: از ما کمک مي خواهي؟ او در پاسخ فرمود: درباره آنچه پيش آمده  از خداوند سؤال نمي کنم. خداوند مرا کافي است و او بهترين وکيل است.در اين حديث ملاحظه مي شود که امام حسين  (علیه السلام)در مقابل پاسخ عارفانه و دلنشين فرزندش که اين طور به نظر مي رسد سن و سال چنداني هم نداشت- جمله «احسنت» را به کار مي برد و او را به «ابراهيم خليل» تشبيه مي کند.

 تربيت عملي و رفتاري

بي ترديد مؤثرترين عامل در تربيت اخلاقي و ديني فرزندان رفتارهاي درست والدين است. کاملاً واضح است که زبان رفتار از زبان گفتار قوي تر مي باشد. کودک و نوجواني که پيوسته شاهد اعمال نيک والدين است، به طور غيرمستقيم سرمشق مي گيرد و به انجام کارهاي نيک تشويق مي گردد. در سيره تربيتي ائمه اطهار(علیه السلام) تربيت با رفتار و عمل، بارزترين بُعد تربيت است.شعيب بن عبدالرحمان خزايي مي گويد: هنگامي که امام حسين (علیه السلام)در کربلا به شهادت رسيد، بر دوشش نشانه اي وجود داشت. از امام سجاد(علیه السلام) درباره آن پرسيدند، امام سجاد (علیه السلام) بسيار گريست و فرمودند: «اين، اثر انبانهاي غذايي است که پدرم بر دوشش حمل مي کرد و به خانه هاي تهيدستان مي برد.آري! امام سجاد (علیه السلام) پيوسته اين رفتار را از پدرش مشاهده کرد و سرمشق گرفت و عمل کرد. بدين سبب، امام باقر (علیه السلام)فرمود: پدرم، علي بن الحسين ،(علیه السلام) شبها کيسه نان بر دوش حمل مي کرد و به مستمندان صدقه مي داد.

اميد آنکه ما نيز از اين عزيزان در تعليم و تربيت نسلهاي شايسته، درسهاي زندگي شرافتمندانه و سخاوتمندانه را بياموزيم.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی