در چه صورتی می‌توان برای تربیت فرزندان از تنبیه بدنی استفاده کرد؟
اگر سازوکارهای بازدارنده، یعنی تحریک عواطف، قهر، محرومیت و شیوۀ بده و بستان اثری نداشت می‌توانید از تنبیه بدنی استفاده کنید؛ البته در صورتی که به شرایط آن توجه داشته باشید.

مقصود از تنبیه بدنی در نوپایان، ضربه‌ای کوچک به پشت دست در صورت انجام کارهای خطرناک و در سنین بالاتر، زدن با کف دست به کفل یا زدن با انگشتان دست به بدن است. در تنبیه بدنی، هرگز از ترکه، کمربند یا شلاّق و امثال آن استفاده نکنید.
تنبیه بدنی باید به صورت طرحی از پیش تعیین شده و کاملاً حساب شده باشد.
به جز نوپا که در صورت ارتکاب عمل خطرناک، همان لحظه باید عکس‌العمل نشان دهید، در کودک بزرگ‌تر، پیش از تنبیه، بهتر است او را تهدید کنید. این تهدید به تنبیه بدنی باید غیرمستقیم و با کنایه باشد (کاری نکن که کاسۀ صبرم لبریز شود. مرا به کاری وادار نکن که بعد پشیمانی داشته باشد و ...).
پس از چند بار تهدید، تنبیه را به صورت پیش‌گفته عملی سازید و مطمئن باشید تأثیر فراوانی خواهد داشت؛ زیرا کودکی که سال‌ها بردباری پدر یا مادر را دیده و استفادۀ آنان از سازوکارهای بازدارنده را مشاهده کرده و اتمام حجّت آنان را به گوش شنیده، خود را مستحق چنین برخوردی می‌داند و به طور قطع در اصلاح رفتارش اثر خواهد گذاشت.
توجه داشته باشید که وقتی کودک را تنبیه می‌کنید، حتماً علّت آن را به او بگویید.
از دیدگاه اسلام، در صورتی که فرزند، مرتکب یکی از گناهان «کبیره» شده باشد، سرپرست او می‌تواند به قدری که ادب شود و «دیه» واجب نشود، او را به صورت بدنی تنبیه کند.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی