شیطنت کودکان تا حدودی طبیعی و مقتضای سن آنان است و شیطنت فراوان در موارد بسیاری به سبب حساسیت والدین است که نیاز کودکان به جلب توجه، آنان را به این عمل وامی‌دارد؛ پس توصیه می‌کنیم در مقابل شیطنت‌هایی که خطرساز نیست و ضرر جدی به شما نمی‌زند، حساسیت چندانی نشان ندهید.
کودکان دارای این روحیه، به مراقبت بیشتری نیاز دارند تا خطر یا ضرری جدّی را متوجه خود و دیگران نکنند؛ البته توجه داشته باشید که مراقبت از او، شدید و غیرمتعارف نباشد؛ زیرا مراقبت شدید، اضطراب می‌آورد و اعتماد به نفس او را می‌گیرد.

چند توصیه
1. زمینه‌های خطر را با دور کردن وسایل الکتریکی و خطرساز از بین ببرید؛ البته این وسایل را هنگام شیطنت کودک از او دور نکنید؛ زیرا حریص‌تر می‌شود:
«الاِنسانُ حَریصٌ عَلی ما مُنِعَ؛ انسان بر آنچه منع می‌شود، حریص‌تر است.»
در صورت احتمال خطر جدّی، ابتدا از شیوۀ «حواس پرت کردن» استفاده کنید و اگر مؤثر نبود، به شکل فیزیکی و بدون کلام، وسیلۀ خطرساز را از او بگیرید.
2. هنگام شیطنت، او را تنبیه و تهدید نکنید. داد و فریاد و نهی‌های پیاپی نیز مؤثر نیست؛ بلکه او را بین دو انتخاب منطقی مخیّر سازید تا یکی را برگزیند؛ برای مثال، یا از شیطنت دست بردار یا از اتاق برو بیرون. یا به وسایل برقی دست نزن یا از اتاق برو بیرون. این گونه برخورد، افزون بر این که روحیۀ همکاری را در او می‌پروراند، از شیطنت او نیز می‌کاهد؛ زیرا به فرزند خود حق انتخاب داده‌اید. توجه داشته باشید که دو طرف انتخاب باید منطقی باشد؛ بنابراین، از او نخواهید که یا از شیطنت دست بردارد یا بخوابد؛ چون او گزینۀ دوم را برنمی‌گزیند و به شیطنت خود ادامه خواهد داد.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی