در فرهنگ اسلامی، زنان و مردان جامعه، به دو گروه کلی محارم وغیر محارم تقسیم می شوند.

محارم سه گروه اند:

       زنان ومردانی که ارتباط نسبی وخونی دارند

      زنان ومردانی که خویشان سببی هستند وبا یکدیگر ارتباط شرعی وقانونی دارند، مثل داماد وعروس

  محارمی که از طریق شیر خوردن با شرایط خاص از خانمی، به فرزندان، همسر آن خانم وسایر محارم او محرم می شوند، در واقع به آن خانواده می پیوندند.

بنابراین درفرهنگ اسلامی، زنان ومردان جامعه یا محرم اند یا نامحرم، و ارتباط آنان نیز براین اساس تغییر خواهد کرد و بالاترین درجه ارتباط، میان زن وشوهر است.

درروایات آمده است: بهترین زن، زنی است که در زمانی که با شوهر خود خلوت می کند، لباس حیاء را ازخود دور وزینت های خود را برای او ظاهر کند و از هر چه  شوهر از او خواست، کوتاهی نکند. در مرتبه بعد، بالاترین ارتباط برای افرادی است که در شبکه خویشاوندی از طریق نسب، مثل مادر و پدر، دختر و پسر، خواهر و برادر، عمه، خاله، دائی، عمو، دختر برادر، دختر خواهر، پسر خواهر، پسر برادر یا از طریق سبب مثل مادرزن با داماد و پدر شوهر با عروس یا از طریق رضاع (شیرخوردن)، مثل خواهر و برادر رضاعی وعمه وعمو و دایی و خاله رضاعی به هم محرم اند.

دیگر زنان ومردان، به جز محارمی که بیان شد، خواه در شبکه خویشاوندی باشند یا خارج از آن، نامحرم اند ورابطه آنان نیز محدودتر وهمراه با ضوابط ومقررات ویژه ای است.

این مسأله نیز به عنوان یک اصل در تعیین چگونگی حضور زن در جامعه وروابط وی با مردان نقش دارد. براساس این اصل، چگونگی حضور زن در خانه ودر میان محارم خود، باحضور وی در بیرون از خانه، که مکان عمومی ومحل رفت وآمد انسان های مختلف اعم ازمحرم ونامحرم است، مساوی نخواهد بود. از این رو، اختلاط زن و مرد در محل کار و دست دادن مرد با زن نامحرم و زن با مرد نامحرم ممنوع است.

منبع:

حضور زن در عرصه های اجتماعی – اقتصادی از نگاه آیات و روایات، احمد طاهری نیا، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (قدس سره)

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی