تا کنون به این نتیجه رسیدیم که فعالیت اقتصادی زنان در خارج از خانه به خودی خود صرف نظر از مقارنات و پیامدهای مترتب بر آن نهی ای ندارد اما برخی از دانشمندان اسلامی با اشتغال زنان در بیرون از خانه مخالفت کرده و آن را ممنوع دانسته اند این گروه برای اثبات ادعاشی خود به اموری استناد کرده اند که عبارتند از :

ناسازگاری با وظیفه طبیعی زن

نخستین دلیل مخالفان این است که خداوند متعال وظیفه تولید و تکثیر نسل انسانی را بر دوش زن نهاده و برای انجام این مسئولیت او را به ابزارهایی که از ضروریات تربیت طفل است مثل عاطفه و رافت و رقت قلب مجهز ساخته و شوهر را به تامین هزینه او و فرزندانش ملزم کرده است تا زن با فراغت کامل و فرصت کافی به ایفای وظایف خود درخانه بپردازد و فضای آرام و پر مهر و محبت برای شوهر آماده سازد مهر و عاطفه خود را بر قلب کودک بیفکند، به آسایش طفل توجه کند، آرامش و رحمت درفضای خانه فراهم کند و از اموال همسر مواظبت کند. بیرون رفتن زن از خانه برای کار و فعالیت اقتصادی با این اغراض منافات دارد؛ زیرا جمع بین این دو کار مشکل، بلکه گاهی محال است زیرا محیط و جو خانه زنان کارمند و کارگر بهتر از محیط مسافر خانه و بازار نیست زن که بهترین اوقات خود را که پر توان و شاداب است درمحل کار می گذارند برای خانه جز خستگی و بی حوصلگی به ارمغان نمی آورد.

این سخنان گر چه درجای خود صحیح و تمام است ولی برای استناد به جایز نبودن اشتغال زن به کار های بیرون از خانه از این نظر قابل ملاحظه است که آنچه به عنوان تقسیم کار طبیعی میان زن و مرد دراین استدلال بیان شده این است که اگر زن وظیفه طبیعی خود راکنار بگذارد وبه فعالیت اقتصادی دربیرون خانه مشغول شود نمی تواند مسئولیت خانه را به طور کامل انجام دهددلیل درستی است ولی این مسئاله نمی تواند دلیل بر ممنوعیت اشتغال زنان دربیرون از خانه شود نهایت چیزی که از این مطالب استفاده می شوداین است که برای زن اولویت با کارهای خانه است به عبارت دیگر باید میان ممنوع بودن اشتغال زنان به کار های اقتصادی و اجتماعی دربیرون از خانه واولویت دادن یا ندادن آن تفاوت قایل شد از این دلیل می توان به این نتیجه رسید که انجام وظایفی که خداوند متعال به طور طبیعی بر عهده زن گذاشته برای زن اولویت دارد ولی این مسئله به معنای ممنوع بودن زن از انتخاب کارها و پذیرفتن مسئولیتها ی دیگر نیست.

 ناسازگاری با روح شریعت

دلیل دیگر بر جایز نبودن اشتغال زن به کار بیرون این است که گر چه نص صریحی بر حرمت فعالیت زن دربیرون از خانه وجود ندارد اشتغال اودر بیرون از خانه با روح شریعت مخالف وبا احکام آن در تعارض است برای مثال آیه الرجال قوامون علی النساء بما فضل الله بعضهم علی بعض وبما انفقوا من اموالهم (نساء. آیه34)و آیه ولهن مثل الذی علیهن بالمعروف و للرجال علیهن درجه (بقره. آیه228) تاکید دارد بر اینکه انفاق به همسر وظیفه مرد است و زن در این باره وظیفه ای ندارد وظیفه زن همان چیزی است که خداوند به طور فطری در طبیعت او قرار داده است اگر زن وارد اجتماع شود و کار مرد را انجام دهد سبب تغییر دین الهی است که در اندیشه اسلامی پذیرفته نیست زیرا تغییر دین خدا جایز نیست بنا براین زن نمی تواند برای کار کردن از خانه خارج شود مگر به مقدار ضرورت.

در توضیح مطلب باید گفت واجب نبودن تامین هزینه زندگی بر زن نیز تسهیلی است که شریعت اسلام به زن داده که او با توجه به زحمات طاقت فرسایی که برای انجام مسئولیت های طبیعی دارد دیگر دغدغه هزینه خود و فرزندش را نداشته باشد از این رو زن برای هزینه زندگی خود وظیفه ای ندارد نه اینکه تامین هزینه بر او حرام باشد پس اگر زن فعالیت اقتصادی کند و از تلاش خود نان بخورد خلاف شریعت نکرده است بلکه تسهیلی را که شارع برایش منظور کرده بود از دست داده و خودش را به زحمت انداخته است .

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی