از وظایف والدین ایجاد احساس مسئولیت در فرزند است.
برخی از خانواده ها به دلایل مختلف از فرزند خود مسئولیت نمی خواهند و فکر می کنند چنین رفتاری در حق آنان خدمت محسوب می شود. در حالی که نه تنها خدمت و محبت به آنان نیست، بلکه نوعی کوتاهی در تربیت آنان می باشد؛ زیرا فرزندانی که کوچک ترین نقشی در زندگی جز مصرف گرایی در خانه نداشته اند، در زندگی اجتماعی و آینده خود دچار مشکل خواهند شد و فکر میکنند دیگران به او بی مهری می کنند.

دختری که در زندگی خود دست به سفید ی و سیاهی نزده و مسئولیتی در خانه پدری نداشته، زندگی زناشویی برای او بسیار تلخ و شکننده خواهد بود. بنابراین ایجاد مسئولیت برای آنها بسیار مفید و لازم خواهد بود. هم چنین شیوه آموزش احساس مسئولیت نیز مهم است، چرا که باید بسیار حساب شده و دقیق باشد، به طوری که ایجاد تنش و زدگی نکند.
برخی از پدر و مادرها براین باورند که تا زمانی که دختر درخانه پدرش زندگی می کند باید راحت باشد و نباید بر او سخت گرفت. آنان با کمک ها و حمایت های زیاد خود مجال هرگونه تلاش و تفکر را از دختران خود می گیرند و به صورت افراطی به آنها محبت می نمایند. در حالی که نباید دختران خود را نازک نارنجی بار آورند؛ زیرا مسئولیتهای سنگین و حساسی در انتظارشان است و با این نوع رفتارها، آنان نمی توانند نقش خود را به درستی ایفا کنند. دختران فراوانی را مشاهده کرده ایم که هنگامی که در برابر وظایف خانوادگی همچون اداره خانه، شوهرداری و بچه داری قرار گرفته اند در اثر عدم آمادگی قبلی، خود را باخته و دچار «تزلزل شخصیت» و بیماریهای عصبی و روحی گردیده اند.
والدین عاقل و فهمیده ضمن این که مراقبت ها و حمایت های لازم را از فرزندشان به عمل می آورند، به آنان میدان عمل می دهند تا حقایق زندگی را تجربه و لمس کنند.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی