زندگی در این دنیا برای هیچ کس کامل نیست. بدون شک، زندگی «داشته ها» و «نداشته ها»ی فراوانی دارد. اگر انسان به داشته های خود توجه کند و از آنها لذت ببرد، راحت تر می تواند نداشته ها را تحمل کند. اما اگر کسی داشته های خود را نبیند، زندگی را یکسره محرومیت می داند ودر آن، هیچ نقطه امیدی نمی یابد و همه زندگی، یکپارچه برای او سختی و تلخی است و واقعاً چنین

زندگی ای را نمی توان تحمل کرد. لذا بردباری نیز از میان می رود و فرد، توان تحمل سختی ها را نخواهد داشت و این گونه است که مقایسه صعودی، زندگی را به پرتگاه نارضایتی سوق می دهد. از سوی دیگر، مقایسه صعودی، سبب «بزرگ نمایی» داشته های دیگران می شود. کسی که قد متوسط دارد، در کنار کسی که کوتاه قد است، بلند قد ارزیابی می شود. مقایسه صعودی در مال و ثروت نیز موجب می شود که زندگی فرد، بیش از آنچه هست ارزیابی گردد.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی