روزه ماه رمضان شهادت طلبي را در انسان افزايش مي دهد و اگر كسي ماه رمضان از او گذشت و شهادت طلب نشد خودش را مسخره كرده است. دستور عمومي اين است كه تشنگي ماه رمضان را بچش، ياد تشنگان بيفت كه آب ندارند بخورند. گرسنگاني كه نان ندارند بخورند. 

در روزه تشنگي و گرسنگي مي كشي تا به ياد لبان عطشان اباعبدالله الحسين بيفتي.چرا حسين دوست داشت اين تشنگي را بچشد براي خدا؟

اين عشق بازي است ديگر، ما كه حالا تشنگي ما الحمدالله برطرف مي شود. ما از يك عادت چشم پوشي مي كنيم، گرسنگي و تشنگي ما حقيقي نيست ما عادت كرديم اين موقع غذا بخوريم، نمي خوريم اينقدر خدا قربان صدقه ما مي رود.

وقتي كه در ماه رمضان، گرسنگي ماه رمضان را پذيرفتي قلبت مقرب مي شود به قلب مقدس سيدالشهدا و پذيرشي كه حسين داشت براي تشنگي عاشوراي خودش و پذيرشي كه زينب داشت چون آن ها معترض كه نبودند.

سر افطار اگر جلويت آب جوش آوردند ، بگو فداي لب تشنه ات يا حسين.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی