وقتیه با بیشتر از ده روز
• زنی که عادت وقتیه دارد، اگر بیش از ده روز خون یک جور ببیند، تکلیفش چیست؟
آیات عظام امام(قدس سره) ، خامنهای و نوری همدانی: اگر خونها یک جور باشد و نتواند با نشانهها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتی است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولی اگر میان آنان اختلاف هست- به عنوان مثال برخی پنج روز و برخی هشت روز عادت میبینند- نمیتواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه باید در هر ماه هفت روز را ایام عادت و بقیه را استحاضه خود قرار دهد.
آیتالله بهجت: اگر خونها یک جور باشد و نتواند با نشانهها، حیض را تشخیص دهد، باید هفت روز ایام عادت را حیض قرار دهد.
آیتالله سیستانی: اگر خونها یک جور باشد و نتواند با نشانهها، حیض را تشخیص دهد، باید با دو شرط شماره عادت برخی از خویشان خود را حیض قرار دهد.
1. نداند اندازه عادت آن زن (که از نظر سن و مزاج مماثل اوست) مخالف با اندازه عادت خودش است.
2. نداند اندازه عادت آن زن با اندازه عادت دیگر خویشانش، تفاوت دارد.
اما اگر این دو شرط حاصل نباشد، میتواند به اختیار خود از سه تا ده روز هر شمارهای را که مناسب با سن و مزاج او باشد، ایام عادت و بقیه را استحاضه خود قرار دهد و بهتر آن است که هفت روز قرار دهد.
آیتالله صافی گلپایگانی: اگر خونها یک جور باشد و نتواند با نشانهها، حیض را تشخیص دهد باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد و احتیاط واجب آن است که اگر عادت آنان از هفت روز کمتر است، پس از پایان مدت عادت خویشانش تا هفت روز را احتیاط کند؛ یعنی، محرمات حائض را ترک کند و کارهای مستحاضه را به جا آورد و نیز اگر عادت خویشانش از هفت روز بیشتر است، در فاصله بین هفت روز تا پایان عادت آنها، احتیاط یاد شده را مراعات کند. البته این در صورتی است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولی اگر میان آنان اختلاف هست- به عنوان مثال برخی پنج روز و برخی هشت روز عادت میبینند- نمیتواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه باید در هر ماه شش یا هفت روز را از اول وقت حیض عادت و بقیه را استحاضه قرار دهد و احتیاط آن است که آنچه را در ماه اول حیض قرار داده، در ماههای بعد هم همان مقدار را حیض قرار دهد. البته اگر عادت او در روزهای وسط یا آخر باشد، باید شش یا هفت روز وسط یا آخر را که در عادت است، حیض قرار دهد.
آیتالله فاضل لنکرانی: اگر خونها یک جور باشد و نتواند با نشانهها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتی است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولی اگر میان آنان اختلاف هست- به عنوان مثال برخی پنج روز و برخی هشت روز عادت میبینند- نمیتواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه باید بنابر احتیاط واجب در هر ماه هفت روز را حیض و بقیه را استحاضه قرار دهد.
آیتالله مکارم شیرازی: اگر خونها یک جور باشد و نتواند با نشانهها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتی است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولی اگر میان آنان اختلاف هست- به عنوان مثال برخی پنج روز و برخی هشت روز عادت میبینند- نمیتواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه احتیاط واجب آن است که در هر ماه هفت روز را ایام عادت خود قرار دهند.
آیتالله وحید خراسانی: اگر خونها یک جور باشد و نتواند با نشانهها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتی است که عادت همه آنان یکسان باشد، ولی اگر میان آنان اختلاف هست- به عنوان مثال برخی پنج روز و برخی هشت روز عادت میبینند- نمیتواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد، بلکه احتیاط واجب آن است که در هر ماه تا شش یا هفت روز را به اختیار خود، ایام عادت و بقیه را استحاضه قرار دهد.
تبصره 1: اگر خونها یک جور نباشد، آنچه که نشانه حیض را داشته باشد (البته از سه روز کمتر و از ده روز بیشتر نباشد)، حیض و آنچه که نشانه حیض را ندارد، استحاضه است.
تبصره 2: در رجوع به عادت خویشان، تفاوتی بین خویشان پدری یا مادری و یا زنده و مرده نیست.
منبع:
احکام ویژه بانوان از مجموعه پرسش ها و پاسخهای دانشجویی، مؤلف سید مجتبی حسینی، انتشارات دفتر نشر معارف.