ارتباط با جنس مخالف که در شرایط خاصی اتفاق می‌افتد، نه تنها مجوز پرده‌دری و از بین بردن عفّت نیست، بلکه از ابتدا برای حفظ حریم عفّت و حیا تأسیس شده و به سبب مصالح مهم اجتماعی وضع شده است؛ یعنی فلسفۀ وجودی این ارتباط، حفظ عفّت عمومی و تحکیم حیای فردی و کسب کمالات از طریق فرد مقابل است. از این رو ممکن نیست فلسفۀ وجودی آن را زیر پا نهاد؛ حتی برای زن و شوهر هم- که از ارتباط و دوستی بی‌حد و مرز برخوردارند- این آزادی در رفتار در اجتماع و برابر دیدگان افراد وجود ندارد و همه باید حیای عمومی و حریم اخلاقی جامعه را حفظ کنند، زمینۀ تحریک و انحراف همنوعان را فراهم نسازند و روابط همسری خود را در چارچوب ارزش‌های دینی و انسانی انجام دهند.

بنابراین، ارتباط با جنس مخالف باید با حفظ حریم فردی و رعایت حیا و عفّت اجتماعی باشد و اگر برخاسته از تمایلات جنسی و شهوانی و یا زمینه‌ساز آن باشد، ممنوع است و گناه بزرگی در پی دارد.
منبع :
جوانی فصل شکفتن، علی احمد پناهی، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(قدس سره)

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی