بلوغ روانی به معنای رسیدن به پختگی روحی است که به انسان قدرت تشخیص مسائل و تمییز مصلحت زندگی را می‌بخشد. بلوغ روانی با مسأله رشد ادراک و هویت‌یابی مطرح است. بنابراین، فرد می‌تواند بدون اتکا به دیگران، به خود متکی باشد و از آزادی و استقلال به گونه‌ای مشروع و مشروط استفاده کند. زیبایی‌دوستی، حقیقت‌طلبی و معنی‌خواهی با بلوغ روانی می‌تواند در حیات فرد جای پایی داشته باشد و به او کمک کند خود را از تعلق‌های شدید و وابستگی‌های گوناگون آزاد نماید.
بلوغ روانی، دنیای نوجوان را متعادل می‌کند و ادراک او را از موقعیت تغییر می‌دهد؛ نوجوان، عقاید شخصی خود را بیش از گذشته محکم‌تر و روشن‌تر بیان می‌کند. او متوجه می‌شود در افکار، هیجان‌ها، آرزوها و روابط خود با دیگران، دگرگونی‌هایی به وجود می‌آید.

در این صورت، فرد با برخورداری از بلوغ روانی، می‌تواند مسؤولیت‌های اجتماعی، نظیر شغل، تشکیل خانواده و ایفای نقش‌های محول شده را بر عهده بگیرد و با مشکلات پیچیدۀ زندگی مواجه شود.
وراثت، شرایط زندگی و عوامل فرهنگی و تأثیرات محیطی و اجتماعی، هر یک به سهم خود، در چگونگی رشد روانی فرد مؤثرند. رسیدن به مرحلۀ بلوغ روانی، سن مشخصی ندارد و متأثر از عوامل تربیتی و خانوادگی است. بنابراین، انسان‌ها در سنین متفاوتی به بلوغ روانی می‌رسند و تعیین سن مشترک برای افرادی که هم‌زمان به بلوغ روانی برسند، کاری دشوار و گاهی غیرممکن است.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی