شاید بگویید دستوراتی که در مورد برنامه ریزی داده می شود برای افراد عادی است که زندگی روزمره خودشان را می گذرانند؛ اما اشخاصی که گرفتار مریضی یا مشکلاتی از قبیل مریضی فرزند هستند یا فرزندان معلولی دارند و پدر و مادر مجبور هستند که اکثر وقت خود را برای رسیدگی به آن ها قرار دهند، نمی توانند مدیریت زمان داشته باشند یا اینکه آنها چگونه باید برنامه ریزی کنند اما اینطور نیست که آنها نتوانند برنامه ریزی کنند بلکه آنها نیز در شرایط کنونی کارهایی را انجام می دهند پس همین کارها را با تدبیر و پیش بینی و بررسی بهتری انجام دهند. این همان مدیریت زمان است؛

بالاخره خانمی که بچه ی معلول دارد صبح بلند می شود و به بچه ی معلولش می رسد، غذا درست می کند، تلفن پاسخ می دهد، فرزند دیگری را برای رفتن به مدرسه آماده می کند و امثال این کارها را انجام می دهد، اما این کارها درهم و بی نظم است.

پیشنهاد این است که این کارها را برای خودش مشخص کند که این غذایی که می خواهد بپزد چقدر وقت می خواهد و... و بیش از وزن و تحملش بر خودش کار تحمیل نکند. مخصوصا خانم ها برای ارتباطات تلفنی شان باید یک برنامه ریزی کنند.

کسانی که می گویند در زندگی وقت کم می آورند یک روز تلفن را محدود کنند، ببینند باز هم وقت کم می آورند؟! بالاخره گاهی شما تلفن می کنید و گاهی دیگران تلفن می کنند و نیم ساعت برای شما صحبت می کنند، بعد که گوشی را زمین می گذارید، می بینید غذا سوخته است و باید ظرف را بشویید وغذا را دوباره درست کنید. با این وضعیت حتما وقت کم می آورید اما اگر به دوستان، خویشان و اقوامتان که با شما ارتباط تلفنی دارند بگویید بهتر است مثلا ساعت 11تا 5/11 به شما تلفن کنند مقداری در وقتتان صرفه جویی خواهد شد.

یکی از فواید برنامه ریزی این است که می توانیم وقت های گمشده و تلف شده خود را بیابیم و آن ها را مورد استفاده قرار دهیم و کارهایی که نمی باید انجام دهیم یا در اولویت دوم باید انجام دهیم را به اولویت دوم بسپاریم. این سخن امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) باید سر لوحه ی کارهای ما باشد که فرمودند:
« اِنَ لَیلَک َوَ نَهارَکَ لایَستَوعبِانِ لِجَمیعِ حاجاتِکَ فَاقسَمُها بَینَ عَمَلَکَ وَ راحَتِکَ؛
نمی شود همه نیازها را در این ظرف 24ساعت شبانه روز بریزی. چون پر می شود و زیاد هم می آید». بنابراین باید انتخاب کنی و برای کار و فراغتت ساعتی قرار دهی.
این هم که امیر المومنین علی (علیه السّلام) اشاره به فراغت دارند به این جهت است که اگر شخصی فراغت و استراحت درستی در شبانه روز نداشته باشد از زمان کارهایش هم نمی تواند درست استفاده کند همیشه احساس خستگی می کند و از عمل مفید خودش کمتر می تواند استفاده کند.

باید فرصتی برای تفرّج، فرصتی را برای قدم زدن و پیاده روی، فرصتی را برای گشت و گذار و فرصتی را برای دیدار با اقوام قرار داد که روح انسان تازه شود و زندگی با تازگی و شادابی سپری شود.

منبع:
خانواده پویا جلد 10، تدوین معاونت تربیتی – فرهنگی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (قدس سره)، انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (قدس سره).

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی