یکی از تصوراتی که ممکن است برخی افراد، در موقعیت ناخوشایند داشته باشند، " پایدار پنداری سختی ها " است.
این پدیده ی روانی، ابتدا سختی را برای زمانی هم که وجود ندارد، تثبیت میکند وسپس، همه ی فشار آن در طول زمان را، در زمان حال، بر فرد وارد می سازد . این حالت، دو کارکرد منفی روانی دارد: یکی " تعمیم بخشیدن ناخوشایندی به آینده " و دیگری " جمع کردن اندوه در زمان حال". در حالت اوّل، برخلاف واقع ، ذهن سختی را به زمانی که فرا نرسیده و یا سختی در آن زمان، وجود نخواهد داشت، گسترش می دهد که به گسترش تنیدگی وفشار روانی، منتهی می شود.

سپس همین فشار روانی گسترش یافته، بر زمان حال نیرو وارد می شود، به گونه ای که گویا مصیبتی به بزرگی همه ی عمر، هم اکنون بر فرد، وارد شده است.
این در حالی است که " پایان پذیری "، یکی از اصول مسلّم وقطعی سختی هاست. ممکن است هم اکنون، به یک سختی مبتلا باشید، اما تجربه ی زندگی نشان می دهد سختی های فراوانی آمده و رفته اند و هیچ یک، باقی نمانده اند. مطمئن باشید که این یکی نیز باقی نخواهد ماند . درست است که سختی ها برگشت ناپذیرند، اما درعین حال پایان پذیرند. برگشت ناپذیری را نباید به پایان پذیری تفسیر کرد.
امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
برای هر تنگنایی، راه خروجی است

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی