مقایسه ی نزولی، از آن دست آموزه هایی نیست که می گوید: " به خود تلقین کن که وضع خوبی داری و از بهترین زندگی ها برخورداری و در بهترین مکانها ساکن هستی و بهترین شغل را همسرداری و....". اینها توهم خوشی است. آموزه ی دین، نه مقایسه ی صعودی ناامید کننده را می پذیرد و نه تلقین های توهم زا را. آموزه ی دین، مبتنی بر درک واقعیت ها وشناخت نقاط مثبت موجود است، نه توهم وجود آنها. پرورش یافته ی دین، نه با ناامیدی زندگی می کند ونه با تخیل وتوهم؛ بلکه با واقعیت زندگی می کند و به آنچه دارد می اندیشد.

هنر مقایسه ی نزولی، این است که نقاط مثبت وامیدوار کننده زندگی را آشکار می سازد و در برابر دید فرد قرار می دهد.
انسان متعادل، با کمال شهامت می پذیرد که ممکن است دیگران چیزهایی داشته باشند که او ندارد؛ ولی در عین حال، او چیزهای بسیاری نیز دارد که دیگران ندارند و انسان می تواند به آنها دل خوش کند و امیدوارانه زندگی کند. نادیده گرفتن داشته ها و ناچیز شمردن آنها هنر نیست؛ هنر، آن است که انسان حتی با کوچک ترین امکانات، از روحیه ای قوی و با نشاط برخوردار باشد.
پیامدهای مقایسه ی نزولی:
1- سپاس گذاری
2- زیاد شدن نعمت
3- قناعت کردن
4- افزایش آستانه ی بردباری

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی