دودسته از آیات قرآنی بر جواز حضور زن در عرصه عمومی دلالت دارند:نخست آیاتی که در لابه لای داستان های قرآنی، گوشه ای از حضور اجتماعی برخی از زنان نیکوکار را به تصویر کشیده و دوم آیاتی که آداب و شرایطی را برای حضور زنان در اجتماع بیان کرده اند.

الف)آیات بیانگر تلاش اجتماعی برخی از زنان
یکم – حضور حضرت زهرا(س)در مباهله
بر اساس روایات، نقل تاریخ نگاران و اتفاق مفسران در جریان مباهله، پیامبر گرامی اسلام، حسن، حسین وحضرت علی (ع) را در حالی که حضرت زهرا(س) نیز در میان آنان دیده می شد، برای مباهله به مکان تعیین شده آورد.هنگامی که مسیحیان این صحنه را دیدند، به وحشت افتادند و حاضر به مباهله نشدند.بنابراین مقصود از «نسائنا»در آیه 61 سوره آل عمران، حضرت زهرا(س) است.از این رو با توجه به عصمت آن حضرت و دوری او از هرگونه خطا و اشتباه و حجیت سخن و عمل وی، می توان گفت وجود حضرت زهرا(س) در این جمع وحضور آن حضرت در میان مردم، دلیل بر جواز حضور زن در عرصه عمومی است.

دوم- بیعت زنان با رسول خدا(ص) در شان نزول آیه 12 سوره ممتحنه،از حضرت صادق(ع) نقل شده است که پس از فتح مکه و بعد از بیعت مردان با رسول خدا(ص)، زنان برای بیعت آمدند وخداوند این آیه را نازل فرمود.بر اساس این آیه، پیامبر نه تنها زنان مکه را از این عمل نهی نکرد،بلکه از طرف خدا مامور شد با آنان بیعت کند.از این رو براساس روایتی از امام صادق(ع)،به امر رسول خدا(ص)در ظرفی آب ریختند.حضرت دست خود را در آن فرو برد و آن گاه زنان به عنوان بیعت یکی یکی دست در آن فرو بردند و به این صورت پیامبر با زنان مکه نیز بیعت کرد.
سوم-اقدام خواهر موسی برای حفظ جان برادر
پس از آنکه مادر موسی (ع) به امر خدا نوزاد خود را در آب انداخت، خواهر او به امر مادر برای نجات جان برادر خویش اقدام کرد و پس از آن دید که فرعونیان صندوق را از آب گرفتند وموسی(ع) به دست فرعون افتاد.پس به طرف کاخ فرعون حرکت کرد تا از آخرین خبر ها در باره نوزاد با خبر شود. وقتی فهمید فرعون تصمیم بر نگه داری کودک دارد و برای شیر دادن به وی به دنبال دایه است،به عنوان فردی ناشناس که خواستار کمک به آنهاست، به آنان پیشنهاد دایه ای مناسب داد و بدین وسیله کوشید موسی(ع) را از چنگ فرعونیان برهاند وبه مادرش برگرداند.قرآن کریم، این بخش از داستان حضرت موسی(ع) را که حکایتگر تلاش اجتماعی زنی از خانواده موسی است،نقل کرده و بدون آنکه وی را در خصوص ورود به این عرصه سرزنش کند، از آن گذشته است.افزون بر اینکه نقل قرآن در باره صدور عمل یا رفتاری از افراد دین دار، شاهدی بر ممنوع نبودن آن عمل وجواز آن رفتار است.

چهارم- حضور دختران حضرت شعیب(ع) در اجتماع
حضرت موسی(ع) در کنار چاه آب مدین، دخترانی را دید که برای آب دادن به گوسفندانشان در کناری، دورتر از مردانی که به همین مقصود بدانجا آمده بودند، ایستاده اند.حضرت نزد آنان رفت و پس از آنکه دانست برای آب دادن به گوسفندان خود به آنجا آمدند،آنان را در این امر یاری کرد و زودتر از همیشه روانه خانه ساخت.البته ممکن است در نفقد استناد به این آیات گفته شود حضور خواهر موسی(ع) در بیرون از خانه برای نجات جان او، در شرایطی صورت پذیرفته که جز مادر وخواهر وی از این امر آگاه نبودند واز این رو،اقدام به این امر در آن شرایط برای فرد دیگری جز خواهر موسی میسرنبوده است.دختران شعیب(ع) نیز در سخنان خود تصریح کردند که به علت پیری پدر و ناتوانی او از آب دادن به گوسفندان و نبود فرد دیگری برای انجام این کار،بدان مشغولند.
از این رو، حضور این دو زن در جامعه،از باب ضرورت است و نمی توان به این گونه آیات که به حضور زن در اجتماع در حالت ضرورت اشاره دارد،بر جواز حضور زنان در عرصه عمومی به طور مطلق ودر همه حالت ها استناد واستدلال کرد.

پنجم- حضور حضرت مریم(ع) در جمع مردم
آیه 27و28 سوره مریم می فرماید:«پس در حالی که او را در آغوش گرفته بود، نزد قومش آورد.گفتند:ای مریم! به راستی کار بسیار ناپسندی مرتکب شده ای. ای خواهر هارون!پدر تو آدم بدی نبود ومادرت نیز هرگز آلودگی نداشت».
این بخش از آیه نیز که به حضور حضرت مریم(ع) در میان مردم وسخن گفتن آنها با او اشاره دارد، می تواند دلیلی بر جواز حضور زن در بیرون از خانه باشد؛زیرا اگر خانه نشینی بر زن واجب و حضور در بیرون از خانه امر منکری بود، از حضرت مریم(ع) که زن برگزیده الهی است،واقع نمی شود ودر صورت وقوع همچون فرزند آوری او،مورد سرزنش مردم قرار می گرفت،در حالی که اعتراض مردم به فرزند آوری حضرت مریم(ع) بدون همسر بود،نه به خروج او از خانه وحضور در بین مردم.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی