به دخت

 




ارتباط از طریق حس لامسه

لمس بدن نامحرم به قصد تلذذ از سوی زن یا مرد، به یقین ممنوع و حرام است و به بحث نیاز ندارد. پرسش اینجا، این است که اگر لمس بدن نامحرم به اهداف دیگری نظیر مصافحه، معالجه بیمار یا نجات مصدوم و بدون قصد تلذذ باشد چه حکمی دارد؟آیا مرد یا زن میتواند بدن جنس مخالف را بدون قصد لذت لمس کند یا نه؟

الف)لمس برای مصافحه
یکی دیگر از انواع ارتباط انسان ها در جامعه مصافحه و دست دادن است.مصافحه در لغت به معنای رساندن دست خود به دست دیگری و چسباندن به آن است. از این رو در معنای لغوی مصافحه تماس مستقیم دست ها لحاظ شده است؛ گرچه در عرف به تماس غیر مستقیم و مواردی که بین دست ها حایلی مثل دستکش فاصله شود،مصافحه می گویند.
مصافحه با نامحرم از آن نظر که تحت عنوان لمس نامحرم است مشمول ادله حرمت لمس بوده مورد نهی و ممنوع خواهد بود. اما در خصوص عنوان «مصافحه با نامحرم»دو دسته روایت وجود دارد
:1.روایاتی که با همین عنوان از این عمل نهی کرده است؛
2. روایاتی که حاکی از آن است که پیامبر در بیعت خود با زنان دست نداد و به گونه دیگری بیعت کرد.
نهی از مصافحه با نامحرم:در روایت صحیحی آمده است که ابو بصیر از امام صادق(ع) پرسید:آیا مرد با زن نامحرم می تواند مصافحه کند؟فرمود:«نه،مگر اینکهجامه ای حایل باشد».
مصافحه نکردن رسول خدا با زنان:در روایت معتبری از ابان بن عثمان از امام صادق(ع)آمده است:چون پیغمبر مکه را فتح کرد، مردها با آن حضرت بیعت کردند و سپس زن ها برای بیعت آمدند.
آنها گفتند:ای رسول خدا!چگونه با تو بیعت کنیم؟فرمود:من با زن ها مصافحه نمی کنم و کاسه آبی خواست و دست در آن نهاد و بیرون آورد و فرمود: شما هم درآن دست فروبرید واین بیعت است.درنتیجه مصافحه مرد با زن نامحرم و دست دادن زن با مرد اجنبی به طور مطلق حتی بدون لذت ممنوع است.

ب)مصافحه با نامحرم از باب ضرورت
مسئله دیگر در اینجا این است که معمولاً در دیدارهایی که مقامات ایرانی با مسئولان و رؤسای سیاسی و اجتماعی کشورهای دیگر دارند زنانی نیز هستند که در ملاقات ها مثل مردان برای مصافحه روبروی انسان قرار می گیرند و گاه دست خودرا برای مصافحه جلو می آورند.
طبیعتاً اگر مسئولان ایرانی از دست دادن با آنان خودداری کنند ناراحت می شوند یا این عمل را توهین به خود و کشورشان می پندارند.اکنون پرسش این است که آیا دست دادن با این گونه زنان در این مجالس از باب ضرورت جایز است؟ براساس آیات و روایات به یقین در اسلام دستوری که انسان ها را به مشقت بیندازد وجود ندارد.
اما نمی توان این گونه موارد را از ضرورت برشمرد و به جواز مصافحه با آنان تن داد؛زیرا اولاً می توان برای آنان توضیح داد که این مسئله از باب توهین نیست، بلکه به ارزش های دینی ما مربوط می شود که باید آن را پاس بداریم چنان که دیگران و حتی خود آنان ارزش های ملی ومذهبی خود را رعایت می کنند ودر مورد آن کوتاه نمی آیند.
ثانیاً اگر بنا باشد به صرف ناراحت شدن آنان ما از احکام و دستورات دینی خود دست برداریم باید هر روز یکی از احکام و ارزش ها را برای خشنودی بیگانگان کنار بگذاریم و در نهایت چیزی به نام دین و اسلام باقی نخواهد ماند.




ارسال نظر
:نام
: اي ميل
: سایت
: نظر شما
: کد امنیتی
 



نام شما : ایمیل دوست شما :