باید اعتراف کنیم که ما مسلمان‌ها تقصیر داریم؛ اوّلاً در ارائه معارف حقیقى اسلام...

مبعث؛ روز برافراشته‌شدن پرچم رسالتى است که خصوصیات آن براى بشریّت، ممتاز و بى‌نظیر بوده است. بعثت با «إقرء» شروع شد: «إقرء باسم ربّک الّذى خلق»(۱) و با «ادع إلى سبیل ربّک بالحکمة و الموعظة الحسنة»(۲) ادامه یافت؛ دعوت همراه با حکمت.
دعوت اسلامى گسترش حکمت در سراسر عالم و در طول تاریخ است؛ همچنان‌که بعثت، برافراشته شدن پرچم عدل و اخلاق والاى انسانى است در میان مؤمنین، بندگان خدا و کل بشر، «انی بعثت لأتمّم مکارم الاخلاق».(۳)

آن زمان که خداوند خاتم رسولانش را با «و ما أرسلناک الّا رحمة للعالمین»؛(۴) خطاب می کند، روشن می شود هرآنچه که بشر - در همه زمان‌ها،  همه شرایط و هر نقطه عالم - بدان نیازمند است، با «بعثت» جامه حیات می‌پوشد. علم و معرفت، حکمت و رحمت، عدل و برادرى و برابرى؛ همه ضروریات زندگی انسان مسلمان و نیاز بشر امروز است.

و وقتی بانگ «و انک لعلی خلق عظیم»؛ ای پیامبر همانا تو بر پایه اخلاقی بزرگ استوار هستی.»(۵) در حافظه زمان ثبت می شود، بر این امر صحه می گذارد که باید از اخلاق پیامبر سخن بگوییم تا بیشتر و بهتر او را بشناسیم. پیام‌آوری که برای ابلاغ پیام‌های مقدس الهی خویشتن را فراموش کرد. که هر جا حساب خود و دیگری به میان آید، باید برای خدا به دیگری رسیدگی نمود و به خویش نیاندیشد، و این از هر کس ساخته نیست.

صاحب «خلق عظیم» ثابت کرد که در مسیر حق می‌توان به بزرگی رسید و به هدف دست یافت. پیامبر با نهاد پاک و قلب سلیم خویش یک تنه وارد میدان تبلیغ شد و پاکانی تربیت کرد که مانندشان در تاریخ کمیاب، بلکه نایابند. که مربی تا خود، مهَّذب نباشد، نمی تواند دیگران را تهذیب نماید و تا هنگامی که به مکارم اخلاق آراسته نباشد، نمی‌­تواند دیگران را به صفات عالی آشنا سازد. او واجد تمامی صفات انسان کامل بود و کلام خدا در قرآن کریم بزرگترین مدالی است که تا ابد بر سینه  او می‌درخشد و او را از همه مخلوقات و ویژگان درگاه خداوند امتیاز می‌بخشد. « و انک لعلی خلق عظیم».

اما باید اعتراف کنیم که ما مسلمان‌ها تقصیر داریم. تقصیر داریم؛ اوّلاً در ارائه معارف حقیقى اسلام؛ ثانیاً در نشان‌دادن الگوهاى صحیح از اسلام در سطح عالم. اگر مسلمان‌ها عمل و رفتارهاى فردى، اجتماعى، الگوهاى حکومتى و سیاسى خود را بر طبق این معارف تنظیم کنند، خود بهترین تبلیغ اسلام است.

منابع:

۱- سوره علق- آیه ۱
۲- نحل- آیه ۱۲۵
۳- کنز العمال، حدیث ۵۲۱۷۵ (جلد۳، صفحه‏۱۶)
۴- انبیاء- آیه ۱۰۷
۵- قلم- آیه ۴

1393/3/6

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی