معنای دوم بلایا و شدائد، پاک کردن گناهان و لغزش‌های انسان است. ممکن است انسان، دچار لغزش‌هایی شده باشد که پیامدهای تلخی به دنبال آورد. ماندن آنها برای آخرت، خیلی سخت است. اگر بتوان آنها را در این دنیا تسویه کرد، موقعیت ممتازی است. این کار، به وسیلۀ بلاها و شدائد صورت می‌گیرد. بلاها غیر از کارکرد تکاملی‌شان، کارکرد دیگری نیز در زمینۀ پاک کردن نامۀ اعمال از رفتار ناصالح دارند. کسی که بلا می‌بیند، بخشی از گناهان او آمرزیده می‌شود.

سختی بلا، سختی پاکیزه شدن است و پاکیزگی، ارزش سختی‌های آن را دارد. پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید:
«هیچ درد و رنج و اندوه و حزن و غمی به مسلمان نمی‌رسد، حتّی تیغی که به پای او می‌رود، مگر این که خداوند متعال، گناهان وی را به خاطر آن می‌آمرزد.»
بلا، همانند کوره‌ای است که ناخالصی‌های انسان را از بین می‌برد. پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) در تشبیه معناداری می‌فرماید:
«مَثَل بنده، هنگامی که دچار بیماری شدید یا تب می‌شود، مَثَل آهنی است که داخل آتش می‌شود و در نتیجه، ناخالصی آن زدوده می‌شود و خالص آن، باقی می‌ماند.»
جالب این جا است که بلاها و گرفتاری‌ها نشانۀ گرامی بودن انسان نزد خداوند است. این گونه نیست که فرد مصیبت‌دیده، مطرود خداوند باشد و انسان صاحب نعمت، محبوب خداوند.
همۀ سخن را امام صادق (علیه السلام) در این جملۀ کوتاه، خلاصه کرده است:
«خداوند در خوشی‌ها، نعمت تفضّل دارد و در سختی‌ها، نعمت پاک کردن.»

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی