پسرم دنبال دوستاي نامناسبه!
اين گرايش عللي دارد:
غفلت والدين: از مهمترين علل گرايش نوجوان به دوستان نامناسب و ناشايست، به طور معمول، غفلت والدين در روابط فرزند با ديگران در دوران كودكي و ابتداي نوجواني است.
اگر به روابط فرزندمان با همسالان و دوستي‌هاي او به موقع توجه كنيم و ملاك‌هاي دوست خوب را به او بياموزيم و از همان كودكي در او پشتوانة ديني و فرهنگي و اعتماد به نفس ايجاد، و وي را درست تربيت كنيم، در دوران نوجواني و بلوغ، كمتر با چنين مشكلي مواجه مي‌شويم.
انتخاب گروه‌هاي همسالان از طرف نوجوان، به تجارب دوران كودكي او، ميزان خودباوري و گرايش‌هاي مذهبي‌اش بستگي دارد.
ارتباط‌هاي فاميلي نادرست: ارتباط‌هاي خويشاوندي نسنجيده با نزديكان نامطلوب، زمينه‌هاي گرايش او را به دوستان ناشايست فراهم مي‌آورد؛ پس بايد در اين‌گونه ارتباط‌ها سنجيده‌تر عمل كنيم.
محيط‌هاي نامناسب: مدرسه، محله، باشگاه ورزشي و مؤسسه‌هاي هنري ناسالم نيزعاملي موثر براي دوستي‌ها نامناسب هستند. در گزينش اين گونه مؤسسه‌ها براي فرزند خود دقت كنيد.
عدم آگاهي: در موارد بسياري، فرزندان از فايده دوستان خوب و ضرر همسالان ناسالم آگاه نيستند؛ پس بكوشيد در موقعيت‌هايي خاص به آنان آگاهي دهيد.
به فرزند خود بياموزيد كه دوست خوب مي‌تواند بر شخصيت او اثر گذارد؛ به همين جهت، امام علي ع مي‌فرمايد:
با نيكان همنشين باش تا از آنان شوي.
او را آگاه سازيد كه دوست بد باعث آلودگي وي خواهد شد و هر قدر نزديكي‌اش با همسال نامناسب بيشتر باشد، آلودگي‌اش نيز افزون‌تر خواهد بود.
منع ارتباط نوجوان با همسالان
اگر محيط بيرون از خانه آلوده است و همسالان نوجوان شما نامطلوبند، رفتار شما درست است؛ اما بايد خلاهاي ناشي از اين قطع ارتباط را به شيوه‌هاي ديگر (ارتباط با نزديكان و دوستان مطلوب، باشگاه‌هاي ورزشي مناسب، مؤسسه‌هاي هنري سالم و...) پركنيد؛ زيرا انسان، موجودي اجتماعي است و به دوست نياز دارد و اين نياز در نوجوان جدي‌تر است. دوستي‌ها جنبة مهمي از زندگي نوجوان را تشكيل مي‌دهند و آثار مثبتي دارند.
فرزند شما، همكاري را با انجام كارهاي گروهي با همسالان مي‌آموزد؛ براي آزمودن عقايد، رفتار و جايگاه خود و اين كه فردي طبيعي است يا نه، از دوستان خود ياري مي‌گيرد و در گروه همسالان، احساس آرامش و امنيت مي‌كند.
برخي والدين گمان مي‌كنند كه ارتباط اعضاي خانواده با هم، جاي ارتباط با همسالان را مي‌گيرد؛ در حالي كه چنين نيست؛ زيرا نوجوان، حس تعلق به گروه دارد و كنار روابط خانوادگي، با گروه‌هاي همسالان نيز بايد ارتباط داشته باشد.
در صورتي كه محيط بيرون از منزل، آلودگي جدي ندارد و گاهي از همسالان فرزندتان بدرفتاري‌هايي را مي‌بينيد يا سخنان ناخوشايندي را مي‌شنويد، او را از ارتباط با آنان منع نكنيد.
نديدن هيچ‌گونه بدرفتاري و نشنيدن هيچ‌گونه سخن زشت از ديگران، براي فرزند شما مطلوب نيست. كودكان و نوجواناني كه هرگز سخنان زشت نمي‌شنوند و رفتار بد نمي‌بينند، در مواجهه با چنين رفتارها و سخناني در آينده (در محيط‌هاي اجتماعي) شكننده خواهند بود.
يادمان باشد كه بدن فرزندان ما به مقداري ويروس نياز دارد تا نقش پادزهر را در بدن ايفا كند.
بايد به فرزندانمان چنان پشتوانه ديني و فرهنگي بدهيم كه از بدرفتاري‌هاي متعارف همسالان اثر نپذيرند. اگر ارزش‌هاو ضدارزش‌ها و زشتي‌ها و زيبايي‌ها را برايشان تبيين كنيم، خود، خوب را از بد تشخيص مي‌دهند و در مقابل زشتي‌ها مقاومت خواهند كرد. حتماً تاكنون كودك يا نوجواني را ديده‌ايد كه به دليل رفتار يا سخن زشت دوستش، خود با او قطع ارتباط كرده است بدون اين كه والدين از او بخواهند.
حضور نوجوان شما در خارج از منزل (با شرايط پيش گرفته)، اگر ضابطه‌مند باشد، اشكالي ندارد و تا زماني كه در اعتقادات ديني، رفتار، ادب و تحصيل او تغيير مهمي را احساس نكرده‌ايد، نگران نباشيد (البته از كنترل نامحسوس غفلت نكنيد) و در نخستين موردي كه اثار نامطلوب همسالان را احساس كرديد، براي قطع ارتباط او اقدام كنيد.
مطالب مرتبط:
نوجوانان به چه کمک هایی نیازدارند؟
1392/10/7
