يکي از مهم ترين مسائل مربوط به تربيت فرزند، هماهنگي پدر و مادر است. تربيت، مانند پرنده اي است که براي پرواز به دو بال نياز دارد. اختلاف والدين در تربيت فرزند (استفاده از تنبيه بدني، سختگيري، حضور در اردوها، محافل مذهبي و ...) کودک را دچار تعارض مي کند.

وقتي پدر يک مبنا دارد و توصيه اي مي کند و مادر مبنايي ديگر دارد يا بالعکس، کودک مجبور است ،يکي را بپذيرد و چون پدر و مادر، هر دو را دوست دارد، توان انتخاب يکي را نخواهد داشت و دچار التهابي دروني و تعارض مي شود.

در صورت اختلاف مبنايي در تربيت فرزند خود، با گفت و گو و تبادل انديشه، به مبنا و شيوه اي واحد برسيد. توجه داشته باشيد که اين گفت و گو در حضور کودک انجام نگيرد. در مواردي که نمي توانيد به توافق برسيد، نظر مشاوري آگاه، متدين و دلسوز مي تواند راهگشا باشد.

در تربيت مقطعي و برخوردهاي موردي هم هماهنگي والدين و حتي بقيه اعضاي خانواده لازم است. پدر تصميم مي گيرد از شيوه قهر کردن استفاده کند؛ اما چون مادر با وي هماهنگ نيست، همزمان با قهر پدر، به فرزند محبت مي کند و قهر پدر بي اثر مي شود يا هنگام توبيخ فرزند به وسيله مادر، پدر در حضور مادر، از فرزند خود طرفداري مي کند و طبيعي است که توبيخ سنجيده مادر بي اثر خواهد شد.

هماهنگي بين مدرسه و خانه نيز در تربيت لازم است؛ اگرچه آثار منفي عدم اين هماهنگي همچون عدم هماهنگي والدين نيست؛ زيرا رابطه روحي ـ عاطفي کودک با معلم، چونان رابطه عاطفي با والدين نيست.

اثر منفي عدم هماهنگي با مدرسه اين است که تربيت والدين در خانه را بي اثر مي کند يا بالعکس.

بهترين راه براي ايجاد هماهنگي بين خانه و مدرسه، شرکت والدين در جلسات انجمن اولياء و مربيان و ارتباط هاي حضوري، تلفني و مکاتبه اي با اولياي مدرسه است.

مطالب مرتبط:

راه های گریز از دوگانگی تربیت

تک فرزندی

اختلافمونو متوجه میشه؟

1392/9/23

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی