گاهي ديگران (اولياي خانه، مدرسه، رسانه ها و...) سبب اضطراب کودک مي شوند و گاهي عامل اضطراب ،خود کودک است.

بي برنامگي : در روز جمعه يا يک روز تعطيل ،کودک از صبح بازي کرده؛ تلويزيون ديده و به ديگر فعاليت هاي جنبي پرداخته و اکنون که روز به پايان رسيده است، تکاليف مدرسه مانده؛ براي امتحان روز بعد مطالعه نکرده؛ به نظافت شخصي (استحمام، ناخن گرفتن، کوتاه کردن مو و ...) نرسيده و وظايفي را که در منزل به عهده دارد (خريد نان، سبزي و ...) انجام نداده است؛ بدين سبب دچار اضطراب مي شود؛ زيرا بايد در خانه و مدرسه پاسخگو باشد.

پيشنهاد مي شود با کمک خودِ کودک،تمام کارهايي را که بايد انجام شود، بر اساس اولويت فهرست کنيد و کارهايي را که اگر آن روز انجام نشوند، اشکال چنداني ايجاد نمي کنند، در پايان فهرست قرار دهيد و از فرزند خود بخواهيد، از ساده ترين کارها آغاز کند. طبيعي است که با انجام يک کار، روحيه مي گيرد؛ سر در کمي اش کمتر مي شود و با انجام هر کار، از اضطراب او کاسته خواهد شد.

مسؤوليت پذيري : گاهي کودک با پذيرفتن مسؤوليت، زمينه اضطراب خود را فراهم مي سازد. نگراني او بدين جهت است که نمي داند موفق خواهد شد يا نه. در چنين حالتي ، اولياي خانه و مدرسه مي توانند با برخورد سنجيده، در تخفيف اضطراب او مؤثر باشند؛ بدين گونه که برايش تبيين کنند مسؤوليتش تمريني است و انتظار توفيق کامل او را ندارند.

والدين مي توانند با نقل خاطره هاي دوران کودکي خود و عدم کاميابي در مسؤوليت ها يا توفيق تدريجي آنان، در کاهش اضطراب کودک مؤثر باشند. گفتن جمله هايي از قبيل اين که «مطمئن هستم در کارت موفق خواهي شد»، اضطراب آور است.

مطالب مرتبط:

 بیش فعالی همراه با اختلال در تمرکز

ساییدن دندان روی هم در خواب

1392/9/23

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی