خداوند نعمت‌های خود را بر اساس حکمت و به منظور آزمایش به بندگان ارزانی می‌دارد؛ ولی برخی افراد ساده‌اندیش بدون در نظر گرفتن اهداف خداوند در این نعمت‌ها، تنها به ظاهر آن توجه می‌کنند و آرزوی کسب زرق و برق‌های زندگی دنیا را در سر می‌پرورانند. در دوران حضرت موسی (علیه السّلام)، برخی کوته‌نگران به قارون، مرد ثروتمند طغیان‌گر آن دوران می‌اندیشیدند و با مشاهدۀ ثروت بی‌کران او که حمل کلید گنج‌هایش مردان تنومند را دچار خستگی می‌کرد، داشتن آن اموال را آرزو کردند و به اشتباه آن را حظّ بزرگ برای او می‌دانستند.

قرآن می‌فرماید: آن‌ها آرزوی دارایی قارون را می‌کردند:
«فَخَرَجَ عَلَى‏ قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ قَالَ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا يَالَيْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِيَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٍ؛ پس قارون با زینت خود به میان قومش آمد. در این حال، آنان که حیات دنیا را می‌خواستند، گفتند: ای کاش دارایی قارون به ما داده می‌شد. به درستی که او دارای بهره‌های بزرگی است.»
ولی پس از آن که فرو رفتن او و خانه‌اش به قعر زمین را مشاهده کردند، متوجه اشتباه خود شدند و دریافتند که خداوند بر اساس لطف خود برخی نعمت‌ها را از بندگان خویش دریغ می‌دارد:
«وَ أَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ اللَّهَ يُبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ يَقْدِرُ لَوْ لاَ أَن مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا وَيْكَأَنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ؛ آنان که دیروز آرزو می‌کردند به جای او باشند (هنگامی که این صحنه را دیدند) گفتند: وای بر ما! گویی خدا روزی را بر هر کس از بندگانش بخواهد گسترش می‌دهد یا تنگ می‌گیرد. اگر خدا بر ما منّت ننهاده بود، ما را نیز به قعر زمین فرو می‌برد.»
بنابراین توجه داشتن خانواده‌ها به حکمت عطا و منع خداوند متعال، عاملی بسیار مؤثر در پیشگیری از چشم و هم‌چشمی به شمار می‌رود.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی