معناي نذر: نذر يعنى انسان، بر خود واجب كند كار خيرى را براى خدا بجا آورد. يا كارى كه نكردن آن بهتر است براى خدا ترك نمايد.

شرط تححق نذر:

در نذر بايد صيغه خوانده شود يعنى آنچه را كه نذر كرده همراه نام خدا به زبان جارى كند و بعضي از علما فرمودند كه لازم نيست به عربى بخوانند، پس اگر بگويد: چنانچه بيمارى من خوب شود، بر من است كه براى خدا ده تومان به فقير بدهم، نذر او صحيح است.

شرايط نذر كننده:

نذر كننده بايد بالغ و عاقل باشد و با اختيار و قصد خود نذر كند، بنابراين نذر كسى كه او را مجبور كرده اند، يا بر اثر عصبانى شدن بى اختيار نذر كرده صحيح نيست.

تبصره:

1-سفيهى كه مال خود را در كارهاى بيهوده صرف مى كند، اگر مثلا نذر كند، چيزى به فقير بدهد، صحيح نيست.

2-اگر شوهر از نذر كردن زن جلوگيرى نمايد، زن نمى تواند نذر كند و اگر با جلوگيرى شوهر، نذر كند نذر او باطل است گرچه در صورت عدم منافات حقّ شرعى زوج يا نذر زن در مال خود مسأله بنابر احتياط است.

3-اگر زن با اجازه شوهر نذر كند، شوهرش نمى تواند نذر او را برهم بزند، يا او را از عمل كردن به نذر باز دارد.

4-اگر فرزند با اجازه پدر نذر كند، بايد به آن نذر عمل نمايد. بلكه اگر بدون اجازه او نذر كند، بنابر احتياط عمل كردن به آن نذر واجب است مگر پدر نذر او را باز كند و همچنين اگر شوهر نذر زن را باز كند.

اموري كه نذر براي آن صحيح است:

اگر انجام كاري  از جهتى بهتر باشد و انسان به قصد همان جهت نذر كند، مثلا نذر كند غذايى بخورد كه براى عبادت نيرو بگيرد، نذر او صحيح است. و نيز اگر ترك آن از جهتى بهتر باشد و انسان براى همان جهت نذر كند آن را ترك نمايد، مثلا براى اينكه دخانيات مضرّ است نذر كند آن را استعمال نكند، نذر او صحيح مى باشد. اگر نذر كند نماز واجب خود را در جايى، بخواند كه بخودى خود، ثواب نماز در آنجا زياد نيست، مثلا نذر كند نماز را در اطاق بخواند، چنانچه نماز خواندن در آنجا از جهتى بهتر باشد، مثلا بر اثر خلوت بودن، انسان حضور قلب پيدا مى كند، نذر او صحيح است.

اموري كه نذر براي آن صحيح نيست:

انسان مى تواند كارى را نذر كند كه انجام آن، برايش ممكن باشد، بنابراين كسى كه نمى تواند پياده به كربلاى معلاّ برود، اگر نذر كند پياده برود، نذر او صحيح نيست. اگر نذر كند كه كار حرام يا مكروهى انجام دهد، يا كار واجب يا مستحبى را ترك كند، نذر او صحيح نيست. اگر نذر كند كار مباحى را انجام دهد يا ترك نمايد، چنانچه شرعاً بجا آوردن آن و تركش از هر جهت مساوى باشد، نذر او صحيح نيست.

1392/8/25

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی