اضطراب اطرافيان، به ويژه پدر و مادر در اضطراب کودک مؤثر است؛ زيرا از آنان به کودک منتقل مي شود؛ بنابراين، توصيه مي کنيم مراقب عكس العمل هاي خود در برابر رخدادهاي اطراف باشيد.

در اتفاقات روزمره، کودک، منتظر بازخورد بزرگسالان است.

مثال :از بيرون منزل، صدايي غيرعادي و بلند که به طور معمول وحشت ايجاد مي کند، به گوش مي رسد. کودکي که مشغول بازي است، بازي اش را قطع مي کند و بي درنگ به چهره مادر يا پدرمي نگرد تا عکس العمل آنان را ببيند. اگر والدين از آن صدا دچار اضطراب شوند، به طور قطع، کودک نيز مضطرب خواهد شد؛ اما اگر آثار اضطراب را در چهره والدين نبيند، با خيال راحت به بازي خود ادامه خواهد داد.

مثال ديگر: کودک بيمار مي شود و شما با ديدن بيماري او، دچار اضطراب مي شويد. اگر اين بيماري، مربوط به اعضاي حساس بدن مانند قلب باشد، اضطراب شما بيشتر مي شود. کودک وقتي اضطراب بيش از حد شما را مي بيند، به گمان اين که بيماري اش بيش از آن حدي است که خود گمان مي کرده، اضطرابش دو چندان مي شود.

در چنين موقعيتي، خونسردي خود را حفظ کنيد. دست کم نگراني خود را در چهره آشکار نسازيد. خوشبختانه با امکانات خوب پزشکي در عصر حاضر، بسياري از بيماري ها قابل درمان است.

اثر منفي ديگر اضطراب شما اين است که احتمال دارد فرزندانتان را به تمارض متمايل سازد؛ زيرا مي داند که اگر اظهار درد و ناراحتي کرد، به شدت مورد توجه شما قرار خواهد گرفت.

مطالب مرتبط:

لکنت زبان

1392/8/18

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی