برای طهارت باطن نخست باید دوام طهارت ظاهری را حفظ کرد وطهارت بدن را مراعات نمود.

اعضا وجوارح ظاهری باید کنترل شود، زبان آفت بدی است، انسان باید سعی کند چانه اش را با عقل بگرداند!همانطورکه دهان ، گاه مجرای غذای آلوده به معده است، همین دهان و زبان ، مجرای غذای آلوده به جان نیز هست .باید این نهال وجود را که رو به رشد و کمال است ، مواظبت کرد ، از همنشین بد پرهیز نمود...این دقت های ظاهری، کم کم باطن را هم طاهر می کند.انسان اگر کمی در این نظام دقت کند، می بیند که در دار هستی ، هیچ چیز غلط نمی کند، حتی حیوانات هم در کار و وظیفه خود خیانت نمی کنند ، اینها درس است برای ما! از آن طرف هم داریم:« مَن جاهد فینا لنهدینهم سبلنا» باید در این امور دقت کرد تا کم کم طهارت باطن هم پیدا شود... چی عرض کنم آقا...چه بگویم به شما...

منبع : کتاب در محضر استاد علامه حسن حسن زاده آملی

1392/8/4

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی