قرآن کریم می‌فرماید: «وَ لاَ يَغْتَب بَعْضُكُم بَعْضاً أَيُحِبُ أَحَدُكُمْ أَن يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ؛ از یکدیگر غیبت نکنید. آیا دوست دارید که گوشت برادر مردۀ خود را بخورید؟ البته از آن، کراهت و نفرت دارید.»
پیامبر گرامی اسلام(صل الله علیه و آله) می‌فرماید: «کسی که برای غیبت و افشای عیب و مسائل خصوصی مسلمانی حرکت کند، اوّلین قدمی را که برمی‌دارد در جهنم می‌نهد و خدا عیوب و اسرار او را در میان مردم فاش می‌کند. کسی که غیبت کند، روزه‌اش باطل می‌شود و وضویش می‌شکند و اگر در آن حال بمیرد، در حالی مرده که حرام خدا را حلال شمرده است.»

و می‌فرماید: «غیبت در محو دین، از مرض خوره در شکم انسان سریع‌تر عمل می‌کند.»
حضرت امام صادق(علیه السّلام) می‌فرماید:
«من روی علی مؤمن روایۀ یرید بها شینه و هدم مروّته لیسقط عن أعین النّاس أخرجه الله من ولایته الی ولایۀ الشیطان فلا یقبله الشیطان؛
هر کس بخواهد به وسیلۀ چیزی که دربارۀ مؤمنی می‌گوید، ننگی را به او نسبت دهد و بنیان جوانمردیش را ویران کند تا از چشم مردم بیفتد، خدا او را از تحت ولایت خود خارج می‌کند و به شیطان می‌سپارد؛ ولی شیطان هم او را نمی‌پذیرد.»
منبع: علم اخلاق، جلد2 ، انتشارات مرکز نشر هاجر.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی