در مبارزه با بیکاری، راه حل دیگر آن است که در استخدام ها به مردان اولویت بدهیم. هر ساله صدها هزار فارغ التحصیل دانشگاهی داریم که 65% آن ها خانم هستند و آماده ی استخدام و اشتغال به کارند. مسئولان هم به بهانه ی تساوی حقوق زن و مرد، یا این که خانم ها به حقوق کمتری قانع هستند و در برابر کارفرمایان مطیع ترند، استخدام آن ها را بر مردان ترجیح می دهند، در نتیجه ، بر تعداد پسران و مردان بیکار افزوده می شود.

از سوی دیگر، خانم های شاغل حاضر نیستند با جوانان بیکار ازدواج کنند و همین باعث می شود دختران، کمتر خواستگار پیدا کنند. این عوامل دست به دست هم می دهند و سبب می شود که روز به روز بر تعداد دختران و پسرانی که قدرت ازدواج ندارند و ناچارند تا آخر عمر مجرد زندگی کنند اضافه شود.

آیا چنین وضعی به نفع خانم هاست؟آیا ادامه ی چنین روندی به بنیاد خانواده لطمه وارد نمی سازد؟ آیا عادلانه است که خانم ها فرصت های شغلی را از مردان بگیرند و باز هم توقع داشته باشند که مردان، نفقه ی خانواده و مسکن و مهریه را بپردازند؟

برگرفته از کتاب ازدواج، موانع و راه حل ها نوشته آیت الله ابراهیم امینی

تهیه و تنظیم: سمانه مروتی

مطالب مرتبط:

پس من چیکار کنم؟

 من کارآفرینم

 من شوهرِ کشاورز نمی خواهم!

 این شغل اُفت دارد!

 من بیکارم، دخترتان را به من نمی دهید؟

1392/7/20

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی