دختری نوزده ساله هستم که از راه پاکی و شرافت فاصله گرفتم و دل به هوا و هوس خویش سپردم و در دره ی بدنامی و اعتیاد سقوط کردم. نقطه ی انحراف من، از بی تقوایی و چشم چرانی آغاز شد، که سرانجام آن بس تلخ وناگوار بود.

این نامه را برای جلب ترحم و دلسوزی شما نمی نویسم، چون خود را لایق آن نمی دانم. اما می خواهم فریادم به گوش دختران ساده لوح برسد، شاید آنان صدایم را بشنوند، قصه ی زندگی ویران شده ام را بخوانند، اما هرگز برایم اشک نریزید، من حتی لیاقت غمخوارگی را هم ندارم!

تابستان سال گذشته بود که بیچارگی من شروع شد. به سفر شمال رفته دیم. مثل پرنده ای آزاد بودم و همانند برخی از دختران بی بند و بار، چشمم در جستجوی چشمی بود که با محبت به من نگاه کند. در یک مهمانی جوانی نظرم را جلب کرد. من دایم به او نگاه می کردم، او هم مرتب چشم به من دوخته بود. فرصت را از دست نداد و آشنایی ما شروع شد و من با همین آشنایی پنهانی، زندگی آینده ام را تباه نمودم.

چند روز از دوستی ما نگذشته بود. او به گونه ای باورنکردنی اعتماد و اطمینان مرا جلب کرده بود. وقتی باهم بودیم، از همه چیز سخن می گفتیم و من بی خبر از همه جا، دورنمای یک زندگی خوشی را در کنار او پیش چشمم مجسم می کردم.

بعدازظهر یک روز داغ بود که با هم قدم می زدیم. از بی خوابی های شبانه ام که بر اثر هیجانات خیال بود، برای او حرف زدم و او با مهربانی بسیار گوش می داد. وقتی سخنانم تمام شد، چند قرص سفید از جیبش بیرون آورد و با لحن بی تفاوتی گفت: من هم گاهی دچار بی خوابی می شوم، اما این قرص ها نجاتم می دهد! و سپس چند قرص در دست من گذاشت و خواست که امتحان کنم، شاید در من هم مؤثر باشد.

شب هنگام، که دوباره بی خوابی به سرم زده بود، یکی از قرص ها را خوردم و این آغاز اعتیاد من بود. بعد از آ به تهران آمدیم و دوستی من و او – که خیال میکردم فرشته ای است- همچنان ادامه داشت.

شبی در تهران بودیم، او سیگاری آتش زد و به من داد که باز با کشیدنش خود را بر فراز ابرهای آسمان دیدم. وقتی به خود آمدم، دامن عفتم را آلوده یافتم. دیگر تمام شده بود. من دروازه های سعادت را به روی خود بسته و گرفتار شده بودم. چرا خلاصه نکنم. من حالا دیگر یک هروئینی کثیف و آلوده دامن هستم. اکنون برای اندکی هروئین، ننگ خود فروشی را بر تنِ تباه شده ام زده ام...!

هرگز برای من اشک نریزید. اما اگر دختر جوانی دارید، نگذارید مانند من قربانی شود. نگذارید تجربه ی تلخ و گزنده مرا تکرار کند. به آنان بگویید که چشم خویش را پاک نگه دارند، از معاشرت های ناسالم بپرهیزند، از جاده ی عفاف و پرهیزکاری دور نروند، که به چنگال گرگهای انسان نما گرفتار خواهند شد.

1392/6/7

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی