هر کسی یک نوع زندگی دارد و از نعمت‌های خدا برخوردار است. ممکن است خدا نعمت‌هایی به او داده باشد که به دیگران نداده و نعمت‌هایی به دیگران داده باشد که به او نداده است. هر کس باید زندگی خود را مدیریت کند. اگر بخواهد زندگی خود را با زندگی دیگران مقایسه کند همیشه باید حسرت بخورد. باید ارزش‌های وجودی خودش را ببیند.

علاوه بر این، انسان باید پایین‌دست را نیز ببیند. اگر به خانه‌ای رفت که سطح بالاتری داشت با همسرش خانه‌ای را ببیند که خیلی پایین‌تر از خانۀ آن‌ها است.
پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله) می‌فرمایند: «اکثر ان تنظر الی من فضلت علیک فان ذلک من ابواب الشکر»، زیاد بنگر به کسانی که خدا تو را نسبت به آن‌ها برتری داده است. این باب شکر را به روی تو باز می‌کند.
دو نکته قابل ذکر است: یکی این که ارزش‌های الهی و معنوی را که خدا به او داده است، ببیند. دیگر این که زندگی‌های پایین‌تر از خود را ببیند تا نسبت به زندگی موجود راضی شود. اگر سطح معرفت افراد بالا رفت، دیگر در امور مادی چشم و هم‌چشمی ندارد.
ما یک عده خویشاوندانی داریم که وضعشان خیلی خوب است و یک عده خویشاوندانی داریم که وضع مالی خوبی ندارند. فرزندان ما باید بیشتر با دسته دوم رفت و آمد کنند. ما در دستورات دینی داریم که سر سفرۀ فقرا بنشینید.
روایتی از حضرت امیر(علیه السّلام):
«و اکثر ان تنظر الی من فضلت علیه» زیاد نگاه کن به کسانی که از تو پایین‌ترند و ببین این‌ها چه وضعی دارند، نتیجه‌اش این است: سپاسگزار می‌شوید.
در دستورات دینی آمده است: به عیادت مریض بروید و او را با خودتان مقایسه کنید. تشییع جنازه بروید و خود را با او مقایسه کنید.
«فَلاَ تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَ لاَ أَوْلاَدُهُمْ» بسیاری مال دیگران تو را به عجب نیاورد. انسان باید هدف اصلی را ببیند.
بزرگ‌ترین کسی که ما می‌شناسیم، امام علی(علیه السّلام) است، در دعای کمیل از زبان آن بزرگوار می‌خوانیم:
«حتی اسرح الیک فی میادین السابقین و اسرع الیک فی البارزین» او خواهان سرعت بیشتر، تلاش بیشتر و برنده شدن در راه خیر است.
در دستورات تربیتی گفته شده: با علما نشست و برخاست کنید. با کسی دوست شوید که دیدن او شما را به یاد خدا بیندازد. چون نشست و برخاست با اهل دنیا دل را می‌میراند. اسلام از نظر تربیتی می‌خواهد انسان به سوی ارزش‌ها حرکت کند.
امیرالمؤمنین(علیه السّلام) در نهج‌البلاغه اشارات زیادی دارند که اگر می‌خواهید رقابت داشته باشید در کارهای خیر از یکدیگر پیشی بگیرید.
قرآن نیز می‌فرماید: «وَ فِي ذلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ» اگر می‌خواهید مسابقه دهید در کار خیر مسابقه دهید. این یک رهنمود است تا ما خود و خانواده را از رقابت‌های زیانبار نجات دهیم.
مسؤول صندوق‌های کمیتۀ امداد می‌گفت آقایی پیش من آمدند و سه تا صندوق صدقات از من درخواست کردند. به او گفتم که آقا مگر شما می‌خواهید صندوق‌ها را به کسی بدهید؟ گفت: نه، می‌خواهم در خانه‌ام بگذارم. گفتم: پس یک عدد برای شما کافی است. گفت: نه، من سه تا بچه دارم و می‌خواهم سه تا صندوق بگذارم که این‌ها با یکدیگر مسابقه بدهند. من آخر کار پول‌ها را جمع می‌کنم و هر کدام بیشتر صدقه داده باشند به او جایزه می‌دهم. این کار یک عادت خوب را برای فرزندان ایجاد می‌کند.
منبع: خانواده پویا، جلد6، مرکز انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (قدس سره)

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی