معمولاً هر کسی قبل از ازدواج و تشکیل خانواده دوستانی دارد که با بعضی از آن‌ها صمیمی و نزدیک است. حال چه باید کرد؟ آیا پس از ازدواج با آن‌ها باید قطع رابطه کرد؟ یا راه دیگری می‌توان پیش گرفت؟
آنچه مسلم است با ازدواج، مسؤولیت جدیدی به نام «خانواده» بر دوش زن و مرد گذاشته می‌شود و انجام وظایفی متوجه زوج می‌شود که شانه خالی کردن از زیر بار این وظایف و مسؤولیت‌ها، پیامدهای ناگواری در پی خواهد داشت. گاهی آسیب‌های بی‌مبالاتی تا پایان عمر گریبان‌گیر زن و شوهر خواهد شد و مشکلات جسمی، روانی و روحی متعدد ایجاد خواهد کرد.

بنابراین باید با این مسأله عاقلانه برخورد کرد و با مدیریت درست ضمن حفظ دوستان از کیان خانواده نیز مراقبت نمود.
چگونگی مواجهه با دوستان قبل از ازدواج یکی از موضوعات بسیار مهم در دوران تشکیل خانواده است. دوستان را می‌توان به دو گروه تقسیم نمود؛ برخی از آن‌ها که معمولاً تعدادشان نیز اندک است دوستانی هستند که صداقت و اصالت آن‌ها در دوران دوستی در موقعیت‌های مختلف به اثبات رسیده است. معمولاً این نوع دوستان باعث رشد و اعتلای دوست خود شده و به او در بخش‌های مختلف زندگی یاری می‌رسانند. پس از ازدواج این قبیل دوستان را باید حفظ کرد. از دست دادن این افراد زیان است.
اما گروه دوم دوستانی هستند که ویژگی‌های گروه نخست را ندارند و به آن اندازه قابل اعتماد نمی‌باشند و تعداد این قبیل دوستان را باید کاهش داد و یا سطح رابطه را کم کرد. بدون تردید رعایت این قاعده یعنی حفظ ارتباط با گروه نخست و کاستن ارتباط با گروه دوم، تحکیم خانواده و نشاط زندگی را فراهم می‌آورد. شایسته است در انتخاب دوست سفارش حضرت عیسی (علیه السلام) را همیشه فراروی خود قرار دهیم.
«قالت الحواریون لعیسی: یا روح الله من نجالس؟ قال من یذکرکم الله رؤیته و یزید فی علمکم منطقه و یرغبکم فی الاخرۀ عمله؛ حواریون از حضرت عیسی (علیه السلام) پرسیدند: با چه کسی بنشینیم؟ فرمود با کسی که دیدارش شما را به یاد خدا اندازد، سخن و گفتارش بر علم و دانش شما بیفزاید، رفتار و کردارش شما را به آخرت ترغیب و تشویق می‌کند. (اصول کافی، ج 1، ص 94)
منبع:
با مشکلات همسرم چه کنم؟، حسن ملکی، انتشارات حدیث راه عشق.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی