اقتصاد مقاومتی باید بر اساس باورها شکل گیرد و جهت گیری و سمت و سوی آن را باورها و نگرش ها تعیین کند ؛ چرا که اقتصاد هرچند که قوام جامعه است و جامعه برای تحقق اهدافی از جمله اهداف اقتصادی یعنی آسایش شکل می گیرد ، ولی خود این اهداف اقتصادی از اهداف میانی است .

اگر اقتصاد زیربنا باشد آدمی از مسیر درست و سالم آفرینش خارج می شود و ثروت و اقتصاد و مادیات سبک زندگی انسانی را تعیین می کند و ابزار به جای هدف می نشیند و هدف و وسیله جا به جا می شود . بر این اساس اقتصاد مقاومتی مورد نظر تحقق نخواهد یافت ؛ زیرا اقتصاد هر قدر جایگاه مهم و نقش ارزنده ای داشته باشد نمی تواند در حد و اندازه هدف باشد ؛ بلکه اقتصاد همواره وسیله و ابزاری برای تحقق اهداف معنوی و ارزشی انسانیت انسان است .

کار و تلاش رمز بقای یک جامعه است . در سیره پیشوایان معصوم (علیهم السلام) فعالیت های اقتصادی افراد ارزش بالایی دارد . آن بزرگواران کارگران و تولید کنندگان را بسیار تشویق می کردند سیره عملی پیامبر اسلام و امامان معصوم این بوده است که بار زندگی خود را شخصاً به دوش می کشیدند .

هیچ گاه برای تأمین ضروریات زندگی ، خود را وابسته به دیگران نمی کردند ، این امر بیانگر نوع نگرش آن برگزیدگان به دنیا و رابطه آن با آخرت است و بر اندیشه های انحرافی زهد مآبانه که کار و تولید را با کمالات معنوی و مصالح اخروی در تضاد می دانستند و یا افکار باطل ارباب مآبانه که کار را وظیفه افراد پست و پایین جامعه می دانستند ، خط بطلان می کشد . «انس بن مالک» می گوید : هنگامی که رسول خدا از جنگ تبوک برمی گشت ، «سعد انصاری» یکی از کارگران مدینه – به استقبال آن حضرت آمد.

وقتی پیامبر (ص) با او دست داد ، احساس کرد که دستان وی زبر و خشن است ! نبی مکرّم (ص) سوال کرد : چرا دستان تو این قدر خشن و زبر است ؟ عرضه داشت : یا پیغمبر این خشونت و زبری دستان من به خاطر کار کردن با بیل و طناب است تا مخارج خانواده ام را تأمین کنم . پیامبر اسلام دستان او را بوسید و فرمود : این دستی است که آتش جهنم آن را لمس نخواهد کرد.

وقتی ابعاد گوناگون شخصیتی همچون حضرت امام علی (ع) را مورد مطالعه و بررسی قرار می دهیم ، می بینیم که ایشان در عین حال که زاهدترین فرد زمان خود است ، فعّال ترین آن ها نیز هست . شهید آیت الله مطهری (ره) می گوید : «شخصیت علی (ع) شخصیّتی جامع الاضداد است . وقتی خلوت شب فرا می رسد ، هیچ عارفی به پای او نمی رسد و روز که می شود گویی این آدم آن آدم نیست . با اصحابش که می نشیند چنان چهره اش باز و خندان است که از جمله اوصافش این است که همیشه قیافه اش باز و شکفته است .»

 امام موسی بن جعفر (ع) به یکی از یارانش که کاسب و فروشنده بود ، فرمود : «اغد الی عزّک؛ صبح زود به سوی عزّت و سربلندی خود بشتاب» منظور آن حضرت همان کسب و تجارت است عزّت انسان در سایه تلاش او در جهت تولید به دست می آید .

از این رو پیشوایان معصوم (علیهم السلام) با تمام مشکلات و مسئوولیت های طاقت فرسای اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی در عرصه کار و تلاش های اقتصادی کوشا و فعّال بودند و در کنار کارگران و غلامان به کار و تولید می پرداختند .

1392/5/12

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی