انسان در زندگی فردی و اجتماعی وظایف و تکالیفی دارد که باید آن‌ها را انجام دهد و چنانچه در ادای آن‌ها کوتاهی کند، مقصّر و مسؤول است؛ بنابراین در اصل ادای وظایف چیزی به نام مدارا وجود ندارد؛ ولی در راهکارها و کیفیت ادای وظیفه، مدارا یک اصل انکارناپذیر است که برای رسیدن به هدف، رعایت آن ضروری است.

معنای مدارا این نیست که وقتی از کسی تخلّفی می‌بینیم، او را به خیر نخوانیم، موعظه نکنیم، امر به معروف و نهی از منکر نکنیم و نام آن را مدارا بگذاریم. این معنای مدارا نیست؛ بلکه نوعی بی‌تفاوتی و بی‌مبالاتی به امور دینی است. نمی‌توان فرار از مسؤولیت را مدارا نامید. سستی، بی‌اراده بودن و تزلزل افراد را باید از مجموعه مدارا خارج دانست.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی