دوره‌اي كه در طول عمر انسان تنش‌هاي هيجاني به حد اعلاي خود مي‌رسد، دوره نوجواني است.  در اين دوره علاوه بر رشد و تغييرات بدني و ترشحات غدد داخلي كه تا حدي موجبات اضطراب و تنش را در نوجوان پديد مي‌آورد، عوامل محيطي و اجتماعي يكي از علل وجود تنش‌ها در اين دوره‌اند.

 

 

  

اكثر روانشناسان به مطالعه اين دوره پرداخته‌اند و سنين نوجواني يعني از 12 تا 18 سال را «دوره ناكامل» ناميده‌اند. زيرا نوجوان دوره كودكي را پشت سر گذاشته و به دوره كامل بزرگسالي نيز نرسيده است. در نتيجه احساس نوعي ناامني و بي‌اطميناني پيدا مي‌كند و نسبت به نقش اجتماعي نوعي حالت تعارض ميان نوجوان و پدر و مادر ايجاد مي‌شود.

 

يكي از علل عمده اين تعارض جستجوي نوجوان براي پيداكردن راه‌هايي است كه بتواند استقلال خود را بدون از دست دادن احساس امنيت خاطر به دست آورد.

 

لذا نوجوان خود را به ديگران و به خصوص همسالان خود وابسته مي‌كند تا حمايت آنان را كسب كرده و مورد قبول آنان واقع شود. هيچ چيز در اين دوره بيشتر از احساس طردشدگي و مورد قبول واقع‌نشدن در نوجوان ايجاد نگراني نمي‌كند. تعارض‌هاي اجتماعي و ناامني‌هايي كه نوجوان احساس مي‌كند، عوامل سازنده حالات هيجاني دوره نوجواني به شمار مي‌روند. يكي از روانشناسان حالات هيجاني نوجوان را به خصوص در دوره بلوغ داراي پنج مشخصه به طريق زير مي‌داند:

 

1. شدت حالات هيجاني

 

2. فقدان كنترل بر روي آن حالات

 

3. نبود ثبات و تغيير ناگهاني از حالت شعف به حالت نوميدي

 

4. افسردگي و خلق متغير

 

5. پيداشدن احساسات عاقلانه مانند خداپرستي، وطن‌پرستي، وفاداري نسبت به والدين و احترام به ديگران.

 

يكي از دلايلي كه حالت هيجاني دختران و پسران در اين دوره رنگ‌هاي مختلف به خود مي‌گيرد، اين است كه بيشتر متوجه خود مي‌شوند و با مشكلات مخصوص به سن خود سرگرم مي‌شوند و كمتر از جلد خود بيرون بيايند و بيشتر در خود فرو مي‌روند.

 

بنابراين يك روز اميدوار و روز ديگر نااميد، يك روز عصباني و افسرده و روز ديگر شاد هستند. بايد اولياي محترم فرزندان خود را در اين دوره درك كنند.

 

 

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی

نام شما : ایمیل دوست شما :