بسم الله الرحمن الرحیم

1-از بین 365 روز سال یکروز را به نام کودکانمان انتخاب کرده ایم .

کودکانی که روز به روز زمان کودکی هایشان کوتاه و کوتاه تر می شود ...

 قدشان بلند تر نمی شود ولی خواسته یا ناخواسته پرت می شوند به دنیای بزرگ ترها .

به اندازه بزرگ ترها نمی دانند . ساده اند و پاک . بی آلایش و مهربان . قدم که می گذارند در جزیره ناشناخته بزرگسالی زود فریب می خورند .

2- سازمان ملل بیانیه صادر کرده است برای کودکان تمام جهان . بیانیه ای که در آن کودکان نباید کار کنند . باید به بهداشتشان رسیدگی شود و آموزش ببینند و یک روز را به نامشان ثبت کرد .

ولی حالا کودکان ما دیگر نمی توانند بچگی کنند . چون رسانه هایی که  سازمان ملل آنها را تایید کرده است شبانه روز ذهن آنها را به کار گرفته است .

تلخ است این قصه بزرگ شدن زود هنگام . آیا کسی هست دلش نخواهد که برگردد به دنیای کودکی ؟ آیا انصاف است که کودکانمان را از کودکی کردن محرومشان کنیم  ؟

کودکان با اسباب بازی هایشان بازی می کنند . آنها هم دنیا را اسباب ِ بازی و هم زندگی را بازی می دانند . یعنی اینکه دنیا اصلا جدی نیست . همه اش یک بازیست و ما باید خوب بازی کنیم فقط.

3- بچه ها زود گریه می کنند و زود می خندند و وقتی می خندند بهار می شود . بی گمان آنها آمده اند که از یادمان ببرند غصه های بزرگسالی هایمان را . یادمان دهند ساده به زندگی نگاه کنیم و ساده از کنار مشکلات بگذریم . با کوچکترین بهانه ای بخندیم و حتی قهقهه بزنیم .

یادمان دهند که هیچ جای دنیا امن تر و مهربان تر از آغوش پدرو مادر نیست . که همه دنیا یک طرف و آغوش پدر و مادر یک طرف دیگر .

4- به نظرمی رسد این روزها باید یکبار شبیه کودکانمان شویم . شبیه آنها که همیشه پای خود را در کفش ما بزرگ ترها می کنند  ،وقت آن رسیده است که ما هم کمی پای خود را در کفش کوچکترها کنیم .

خودمان را هم قد آنها کنیم و با آنها هم قدم شویم .

در این صورت راحت تر متوجه می شویم که دغدغه کودکی آنها فقط کفش و لباس خوب نیست . فقط تختخواب راحت و غذای مغذی نیست .

روح کودکانمان تشنه است . تشنه خوبی و آرامش ...

 5- عزیزکم ! تبریکم را در رزوت پذیرا باش و باور کن که می خواهم دنیا نباشد وقتی گریه می کنی ...

روزت مبالک !

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی