بدترین پدران کسی است که در احسان و مهرورزی به فرزند افراط و زیاده‌روی کند. کودک باید همیشه بین خوف و رجا زندگی کند. اطمینان داشته باشد که واقعاً محبوب پدر و مادر است و در موقع لزوم به یاری‌اش می‌شتابند، اما از طرف دیگر بداند که اگر کار خلافی انجام دهد، مورد مؤاخذه پدر و مادر قرار خواهد گرفت.امام محمد باقر (ع)

مهر ورزیدن به کودک، امری است لازم، ولی این که کودک بخواهد مادر و پدر تمام وقت خود را به او اختصاص دهند و همیشه او را مورد نوازش قرار دهند، صحیح نیست.

اگر کودکی در محیطی زندگانی کند که عزیز بار آید و همیشه مورد حمایت دیگران قرار گیرد و اعمال قبیح و نامطلوب او عفو شود و پرورشی که او را برای دنیای بامشقت آماده کند در کار نباشد، در محیط اجتماعی که باید به زندگانی خود ادامه دهد، به اشکالات و موانع بی‌شمار برخورد خواهد کرد. کودک از همان آغاز تولد باید بیاموزد که تنها زندگی نمی‌کند، بلکه در اجتماع است و خواهش‌های او باید با خواهش‌های دیگران وفق دهد.

در نامه‌ای آمده بود:

پدر و مادرم بعد از دو دختر، پسری پیدا کردند. شور و شعف و جشن زایمان مادرم را فراموش نمی‌کنم. پدر و مادرم به قدری او را لوس کردند که در دو سالگی من و خواهرم را به شدت کتک می‌زد و گاز می‌گرفت و ما جرأت دفاع نداشتیم. هرچه می‌خواست بدون چون و چرا برایش تهیه می‌کردند.

بچه‌ها را اذیت می‌کرد. برای مدرسه رفتنش عنایت زیادی به خرج می‌دادند، اما او زیر بار مسؤولیت و انجام تکالیف نمی‌رفت و به حرف آموزگار گوش نمی‌داد، بدین جهت نتوانست به تحصیلات ادامه دهد و ترقی نکرد. اکنون که بزرگ شده، سوادی ندارد. منزوی و کم‌حرف و از خود راضی است.

زیر بار هیچ کاری نمی‌رود. بی‌دلیل با این و آن قهر و دعوا می‌کند. به خواهرانش محبّت ندارد. عاقبت کار او معلوم نیست. آری، برادر بی‌چاره‌ام قربانی تربیت غلط والدین و افراط در محبّت آنان شده است.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی