احترام
یکی دیگر از نیازهای مهم کودک نیاز به احترام و بازشناسی منزلت او است. تأمین شخصیت فرزند از جمله نیازهای ضروری او به شمار می‌رود.کودکان شخصیت را می‌فهمند، هرچند نتوانند تعریف آن را بیان کنند. روان‌شناسان، بسیاری از رفتارهای منفی و ضدارزشی را ناشی از کمبود شخصیت در انسان می‌دانند و معتقدند این گونه رفتارها به طور معمول از کسانی دیده می‌شود که عزت نفس را از همان اوایل کودکی درک نکرده‌اند.
چه باید کرد؟
1- برای فرزند نام نیکو انتخاب کنیم
انتخاب نام نیک و پسندیده برای فرزندان یکی از راه‌های شخصیت دادن به آن‌ها است. نام خوب، مقدمه و زمینه‌ساز اخلاق خوب است و اگر بخواهیم احترام و بازشناسی منزلت فرزند را کاملاً رعایت کنیم در گام اول باید نام نیکو برایش انتخاب کنیم. نام هر انسان نمادی از او و بیانگر هویت و شخصیت وی برای دیگران است.
همچنین نام شایسته در تصویر شخصی فرد تأثیر به‌سزایی دارد. بچه‌ها همیشه به معنای اسمشان فکر می‌کنند و اغلب راهی را می‌روند که صاحب اسمشان رفته است. همچنین با آگاهی دادن درست از جانب والدین می‌توانند ارزش نام نیکویشان را درک کنند؛ برای مثال اسم دختر را «زهرا» یا نام پسر را «علی» گذاشته‌ایم.
هنگامی که او عمل اشتباهی انجام میدهد می‌توانیم به او بگوییم: «پسرم کار تو مرا ناراحت کرد. می‌خواستم تو را تنبیه کنم اما چه کنم که اسمت علی است و من به حرمت نامت فعلاً چیزی به تو نمی‌گویم.» در این جا فرزند متوجه می‌شود که باید حرمت نامش را حفظ کند و به خاطر نام نیکویش مراقب رفتارش باشد.
2- کودک را امانت خدا تلقی کنیم
از همان ابتدا که خداوند فرزندی به ما عنایت می‌کند او را امانتی الهی تلقی کنیم که روزی باید آن را به صاحبش بازگردانیم. پس چون امانتدار هستیم، رعایت امانت می‌کنیم و در هنگام بروز خشم و عصبانیت خود را کنترل می‌کنیم و احترام و منزلت فرزند را پاس می‌داریم. همچنین ایمان داشته باشیم هر زحمتی را که برای فرزند می‌کشیم در پیشگاه خداوند منظور می‌گردد. این امر به ما صبر میدهد تا در مسیر رشد فرزند سختی‌ها را تحمل کنیم.
3- برای شخصیت کودک ارزش قائل شویم
می‌توانیم با انجام برخی رفتارها به گونه‌ای برای او ارزش قائل شویم و شخصیت او را بالا ببریم؛ برای مثال وقتی وارد خانه می‌شویم، به او سلام کنیم، او را با احترام صدا بزنیم، در بازی‌هایش شرکت کنیم و با او همبازی شویم، از خشونت در رفتار و گفتار دوری کنیم و ...
4- سفارش‌های علمای اخلاق را به کار ببریم
سفارش‌هایی را که علمای اخلاق برای لحظات خشم و غضب بیان کرده‌اند، انجام دهیم تا عصبانیت ما موجب بی‌احترامی به فرزندانمان نشود؛ از جمله این که «در لحظات عصبانیت یک لیوان آب سرد بنوشید» و یا «با آب سرد وضو بگیرید». از نظر علمی نیز ثابت شده است هنگامی که انسان با آب سرد وضو می‌گیرد 20 درصد اعصاب بدن که در اعضای وضو پخش شده است آرامش پیدا می‌کند و حداقل یک‌پنجم اعصاب آرام می‌شود.
با توجه به این نکات اگر فرزند کار خطایی انجام داد و موجب عصبانی شدن ما گردید، صبر کنیم و با آرامش اشتباهش را به او گوشزد کنیم تا احترام کودک حفظ شود. به این صورت فرزند نیز می‌آموزد که در هنگام عصبانیت به جای دعوا با خواهر یا برادرش صبر کند.
| کودکان شخصیت را می‌فهمند، هرچند نتوانند تعریف آن را بیان کنند. روان‌شناسان، بسیاری از رفتارهای منفی و ضدارزشی را ناشی از کمبود شخصیت در انسان می‌دانند و معتقدند این گونه رفتارها به طور معمول از کسانی دیده می‌شود که عزت نفس را از همان اوایل کودکی درک نکرده‌اند. |
