شیوۀ تداعی معانی در تربیت دینی چیست و چگونه می‌توان از آن استفاده کرد؟
تداعی- معانی، یعنی همراه شدن آموزش با یک خاطره که این خاطره می‌تواند خوشایند یا ناخوشایند باشد. پدری ممکن است هنگام آموزش نماز، آن را با تنبیه بدنی یا داد و فریاد همراه کند. در این صورت، هرگاه نوجوان، تنبیه بدنی شود یا داد و فریاد بشنود، نماز در ذهنش تداعی خواهد شد و هرگاه کسی از نماز بگوید، تنبیه بدنی را به یاد خواهد آورد؛ بدین سبب خواهد کوشید هرگز به نماز نیندیشد.
پدری دیگر، هنگام هدیه دادن یا خاطره‌های خوش دیگر، فرزندش را به نماز می‌خواند. از این پس، هرگاه نوجوان به نماز بیندیشد، خاطره‌های خوش او تداعی می‌شود و هرگاه خاطره‌های خوشی برایش پیش آید، نماز را به یاد می‌آورد؛ پس ناخودآگاه از شنیدن واژۀ نماز لذّت می‌برد و به سوی نماز کشیده خواهد شد.

توصیه می‌شود آموزش ارزش‌های دینی را با خاطره‌های خوش همراه کنید. اولیای محترم مدارس نیز به خوبی می‌توانند از شیوۀ تداعی- معانی استفاده کنند. زمانی که در حضور تعداد بسیاری دانش‌آموز، به دانش‌آموزی درسخوان جایزه می‌دهید، بهترین موقعیت، برای القای درگوشی ارزش‌ها است؛ زیرا او بهترین موقعیت و شیرین‌ترین خاطره را سپری می‌کند، و هیچ گونه مقاومتی نخواهد داشت. اردوهای دانش‌آموزی، بهترین موقعیت است؛ البته بدان شرط که در القای مطالب دینی زیاده‌روی نشود.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی